Yeniçağ gazetesi Ahmet Gürsoy, Mustafa Kemal Atatürk’ün Giresunlulardan oluşan muhafız kıtasının kumandanı Topal Osman ile ilgili “bir maceracı ve âdeta bir mafya lideri” diyen Türkiye gazetesi muharriri Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci’ye karşılık verdi.
MHP Genel Lideri Devlet Bahçeli’nin “Topal Osman’a iade-i itibar” istemesi üzerine başlayan tartışmalar köşe muharrirleri üzerinden devam ediyor.
Yeniçağ gazetesi Ahmet Gürsoy bugünkü yazısında, “Türkiye Gazetesi’ndeki köşesinde hususla ilgili bir yazı yayımlayan Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci isimli bir kişi, palavra üzerinden okuyucularına adeta bir canavar anlatarak tartışmanın bir yanına konumlanmış. Bu yazıya yanıt vermek elzem oldu” ifadelerini kullandı.
Prof. Ekinci 5 gün evvel yayımlanan yazısında, “Topal Osman, yakın tarihin en gizemli şahsiyetlerinden birisidir. Onu tanımadan, cumhuriyetin nasıl kurulduğunu hakkıyla anlamak mümkün değildir” tabirlerini kullanmış, Topal Osman’ın “Rumları katleden, mafya lideri” olduğunu argüman etmişti.
Ahmet Gürsoy ise “Bunlar nasıl hoca olmuş” diyerek bu tezlere cevap verdi ve şu bilgileri kaleme aldı:
Hürriyet İtilaf Partisi’nin ruhu yaşıyor. Sonu da gelmiyor. Vatanseverler, milliyetçiler Türkiye’yi kurtarıp bir Cumhuriyet kurulsa da bunların nefreti bitmiyor. Ortadan yüz yıl geçmesine karşın hâlâ bulundukları tıpkı noktadalar.
Geçtiğimiz hafta, Atatürk‘ün muhafızı Osman Ağa’nın prestiji sorunu üzerine yapılan tartışmalarla geçti. 13 Haziran 2022 günkü Türkiye Gazetesi’ndeki köşesinde mevzuyla ilgili bir yazı yayımlayan Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci isimli bir kişi, palavra üzerinden okuyucularına adeta bir canavar anlatarak tartışmanın bir yanına konumlanmış.
Daha birinci satırında palavra ve iftira başlıyor.
1- Satır bir cümle bir. Diyor ki: “Topal Osman Ağa (1884-1923) kayıkçılıktan keresteciliğe terfi etmiş bir Giresunludur.”
Osman Ağa hiç kayıkçı olmadı. Ailesi varlıklı bir adamdı. 1900’ün başlarından itibaren fındık ihracatı ile uğraşmaktaydı. Osman Ağa, 1920’de Kaptan Kara Bilal ile ta Varna limanına kadar fındık götürmüş, elde edilen parayla silah ve cephane alarak vatanı savunmuştur. Dedesi de gemiciydi. Ayrıyeten kayıkçılıktan keresteciliğe terfi edilmez. Osman Ağa’nın kayınpederi keresteciydi. Kendisi de bu iş yerinde kolcu başı olmuş, garibanlara yaptığı yardımseverliği sebebiyle ünlenerek “Ağa” lakabı almıştı. Yoksa Karadeniz’de aşiret ve ağalık yoktur.
2- Yazının devamına bakalım: “Aynı vakitte bir asker, maceracı ve adeta bir mafya lideridir“ diyor Profesör.
Bunlar nasıl hoca olmuş anlamadım.
Evet, Osman Ağa, milis (alaylı) ve istekli bir askerdir. Okullu bir asker değildir. Hangi mafyanın lideriydi beyefendi onu da söylese de bilsek. Bu cümle sahibine yakışır. Osman Ağa’ya değil.
3- “Balkan Harbi’ne istekli iştirak edip dizkapağından hafifçe yaralandı” demiş. Tahminen diken sıyrığı üzeredir ha? Güya küçümsüyor. Onun söylediği üzere yavaşça yaralanmadı Şişli Etfal Hastanesi’nde neredeyse bacağını keseceklerdi. Kendisini Operatör Tabip Cemil (Topuzlu) tedavi etti. Ağa, sert tartışmalardan sonra bacağının kesilmesine müsaade etmedi.
4–“İttihatçı idi. Teşkilat-ı Mahsusa’ya katıldı. 1914 sonunda teşkilatın buyruğuyla 100 çapulcu topladı.”
Aman Allah’ım! Prof, müellife bakar mısınız? Birinci Dünya Savaşı’na katılan istekli askerlere “Çapulcu” diyor.
Çapulcu o denli mi?
Vatan, millet ülke ve devlet için çarpışan insanlara çapulcu diyen bu adama, söylediği bu kelamı, bütün Giresunlular (ben de Giresunluyum), şehitler, gaziler ismine milyon sefer misliyle iade ediyoruz. Makûs kelam sahibine yakışır. Beşerler cepheye vefata gidiyor, hayatını ortaya koyuyor, bu hadsiz onlara çapulcu diyor.
Bitmedi.
5- Söylediği lafa bak: “Trabzon hapishanesini basarak, ipten kazıktan kurtulmuş 150 kişiyi salıp bir çete kurdu.”
Nereden kurtulmuş, nereden?
“İpten kazıktan.”
Yani hayvanlar o denli mi?
Cepheye hayvanları götürmüş Osman Ağa demek ki.
Yazıklar olsun!
Keşke vatanı kurtarırken kimileri hariç denilebilse.
Bir de yetmiyor “Hapishaneyi basmak”tan kelam ediyor. Kolaysa sen hapishane bas da görelim. Osman Ağa, hapishane yetkilileriyle konuşup tartışarak, cepheye götürmek üzere mahkûmları hür bıraktırıyor. Olan biten bundan ibaret. Onları kendi adamlarına katıyor ve Batum cephesinde Ruslara karşı savaşıyor.
Bu profesör ve benzerleri de hâlâ nefret kusuyor. Bir asır sonra düşmanlıktan vaz geçmeyip onlara laf çarpıyor. “Mafya” diyor. Onları “hayvan” düzeyinde tanım ediyor.
Yetmiyor, “çapulcu” diyor.
Hangi birini düzelteceğiz?
6- Artık de şöyle üfürmüş: “1916’da Ruslara karşı muharebe eden orduya katıldı. Lakin firar edince Divan-ı Harb tarafından 50 sopa ile cezalandırıldı. Çürük raporu alıp memleketine döndü. (Arif Cemil, Teşkilat-ı Mahsusa).”
Bir söylediği ötekini tutmuyor.
Hem hapishane basıp mahkûmları çetesine katıp istekli olarak cepheye gitti diyor, hem de firar etti diyor. Zira kılavuzu karga. Arif Cemil, Osman Ağa ile kavgalı. Anılarında onu küçük düşürmek için, iftira atıyor. “Kaçtı, çürük raporu aldı” vs.. diyor. Bir de Genelkurmay raporlarına bak bakalım o denli mi yazıyor. Genelkurmay Harp Tarihi Enstitüsü Başkanlığı’nın 3301-9-67 sayı ve numaradan başla bakalım. O denli mi diyor. “Osman Ağa tifoya yakalandı ve bir süre müsaadeli olarak Giresun’a döndü” diyor. Tarih bilimi açısından birinci derece evrak Genelkurmay dokümanlarıdır. Hatıralar ikinci hatta üçüncü derece evrak niteliğinde kalır. Bazen evrak olma özelliği bile olmaz Arif Güzel’in yazdıkları üzere. O denli değil mi sayın profesör? Her halde bunu biliyorsunuz.
7- Köşe yazısının devamında de şöyle yumurtlamış: “Giresun’a dönünce belediye reisliğine ilaveten (CHP’nin nüvesini teşkil eden) Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti reisliğine el koydu.”
Allah’ım sen aklımızı koru yarabbi.
Kardeşim, Giresun o tarihte Trabzon Sancağına bağlı bir ilçe.
12 Şubat 1919’da Trabzon’da Müdafa-i Hukuk Derneği kuruldu. Sonra birebir derneğin bir şubesi de Giresun’da kuruldu. Öncüsü Osman Ağa. Ulusal Çabanın önde gelenlerinden eski belediye lideri, Işık Gazetesi müellifi Dizdarzade Eşref. Mühendis İbrahim, hukuk öğrencisi Ethem Nazif. Kim neye el koyuyor? Bu takım bir bütün. Aralarında Dr. Ali Naci Duyduk da var. İleride ortalarına Giresun Müftüsü Hasan Efendi, tekrar müftü Ahmet Efendi üzere isimler de katılıyor. Osman Ağa istese takım onu lider yapardı esasen. Lakin O İstanbul’un işgalinden sonra tekrar örgütlenen Müdafa-i Hukuk derneğinin başkanlığını yapıyor.
8- Köşe yazısında suratını alamamış Profesör üfürdükçe üfürüyor. “Ankara, Pontus belasından kurtulmayı ‘Siz hiç merak etmeyin. Rumlara o denli bir tütsü vereceğim ki, hepsi mağaralarda eşek arısı üzere boğulacak’ diyen Ağa’nın deneyimli ellerine bıraktı. Böylelikle mıntıka Rumlardan temizlendi. Aslında bu, İttihatçıların ulus-devlet hülyasıyla 1913’te başlattığı paklığın tamamlanmasından ibaretti” diyerek o günün PKK’sı olan isyancı, katliamcı Pontusçuları savunuyor.
Mıntıka, işinde gücünde sade Osmanlı vatandaşı olan Rumlardan değil, mağaralarda Türk’e pusu kuran Pontus’çu eşkıyadan temizlendi. Zati Osman Ağa da “Mağaralarında boğulacak” diyor. Sokaklar köyler temizlenecek demiyor. Şayet Osman Ağa etnik paklık yapsaydı Giresun’da Rum kalmazdı. Hâlbuki kurduğu 47. Giresun İstekli alayının bando-mızıka ekibi büsbütün Rumlardan oluşuyordu.
Bir de o tarihlerde Fener Patrikhanesi ile Yunan Başbakanı Venizelos’un Etniki Etarya, Kordos, Filiki Etarya, Kızıl Haç örgütleri ve Yunan istihbaratıyla silahlandırdığı Pontusçular var. İşte onlar temizleniyor. Tıpkı bugünkü PKK’nın dağlardan temizlenmesi üzere.
Profesör müellif anlaşılan bundan pek hoşlanmamış.
Bu sebeple Osman Ağa aleyhine ne bulursa havada kapıp yazıyor. Birinci değilsin son da değilsin. Bugün PKK’ya yapılan operasyonları, “Kürt halkını yok ediyorlar” diye açıklayan HDP de birebir mantıktan yürüyor.
9- Bu sefer kılavuzu Rum. “Trabzon, Kastamonu ve Sivas vilayetinde 450 bin Rum yaşıyordu. Bunlardan 86 bini Rusya’ya hicret etti. 322 bini1924’te mübadele ile Yunanistan’a gitti. Geri kalan 40-50 bin Rum bu hengâmede öldürüldü (Stefanos Yerasimos, Pontus Meselesi).”
Bu sözler ve sayılar Yunan tezi. Osmanlı’ya güvenmemişsiniz Profesör. Salnamelere baksaydın. Yerasimos daha çok işine geliyor olmalı. Hâlbuki durum o denli değil. Tam bilakis Fener Patrikhanesi, Yunanistan ile iş birliği içinde, Trabzon Metropoliti Hirasantos, Giresun Metropoliti Lavrandiyos ve Samsun Metropoliti Eftimosla birlikte, Yunan Kordos (göç) Komitesi aracılığı ile Wilson Prensipleri doğrultusunda Karadeniz bölgesinde Rum nüfusunu fazla göstermek için Rusya’dan Rum taşımaktaydı. Bu sebeple Yerasimos, “Giresun operasyon alanıydı” diyor.
Nitekim Hirasantos Paris’te nüfus tezini savunarak Pontus devletinin kurulmasını istedi.
Hoca efendi! Senin söylediğin kadar Rum’u kim nereye gömmüş, Yerasimos söyleseymiş. Biliyorsanız kendiniz yazın da biz de öğrenelim. Şu anda Yunanistan tarafından kurulmuş 200’e yakın Pontus Derneği var. Ve 1919’u Rum soykırımı olarak anarak, Pontusçuluk davasını canlandırmağa çalışıyor. Sen de Rum tarihçileri kaynak gösterip değirmenlerine su taşıyorsun. Düşmana gerek yok diyorsun yani.
Türk bayanlarının ırzına geçen, karınlarını deşen, köyleri yakıp yıkan Pontusçuların yaptıklarından bir tek cümle yazan çizen Yunanlı yok. Anısını paylaşan Rum da yok. Hâlbuki göç mübadelesinden sonra Yunanistan, Türkiye’den gelen herkesten anıları topladı. Ellerindeki fotoğrafları, haritaları aldı. Zira Anadolu’da hak sav edecekti. Hazırlık yaptı. Artık de Pontusçuluk yapıyor.
Peki, bizde neden “Keşke Yunan kazansaydı” diyen, “Osman Ağa Rumları katletti” diye bir evrak bulsam da yayınlasam sıkıntısında olan sizin üzere kimseler çok çıkıyor? Devam edelim.
10- “Rumları toplayıp vapur kazanlarına attırdığı yahut sandallara doldurarak, denizde batırdığı; bunu yaparken de hatırı sayılır bir servet edindiği, kurbanlarının eline kazmayı verip ‘Burada bir çukur kaz!’ diye emrettiği, derinlik kıvamını bulunca, ‘Gir içine!’ diyerek kendi eliyle kazdığı mezara gömdüğü meşhurdur.”
Beyefendi, Osman Ağa değil cani anlatıyorsunuz. Falih Rıfkı’yı kaynak gösteriyorsunuz lakin Falih Rıfkı, diğerlerinden duyduğu abartılı kıssaları anlatıyor. Osman Ağa’nın yanında hiçbir vakit bulunmadı. Osman Ağa, Pontus çeteleri, baskıncıları, köy basıp halkın canını, malını, ırzını kirletenleri ve onlara istihbarat yardımı sağlayanları, nakdî olarak destekleyenlerin dışında kimseyle kanlı bıçaklı olmadı. Pontusçuları da kendisinin de söylediği üzere darmadağın etti. Yakaladığı başkanlarını cezalandırdı.
Mesela Giresun’da katliam yapmak isteyen ve Mavridi Köşkü’nde toplananları haber aldı bastı ve çatışmada yok etti.
Mesela, Haziran ayında kendisi Şebinkarahisar’da olduğu sırada Giresun’da Rum mektebine 10 metre uzunluğunda Yunan bayrağı ile üstünde Pontus arması olan paçavra asılınca, sizin İstanbul’daki hükümetiniz, kaygıdan Giresun’daki kaymakamını, jandarmasını gönderip o paçavraları indiremeyince, kentin vatansever insanları ona haber verdi ve 5 Haziran 1919 günü gelip orayı bastı, çatıştı, başlarındaki Rum Balabani dâhil hepsinin işini bitirdi.
Kimseyi çukur kazıp gömmedi.
Valla sizi üzdüyse üzmüştür.
Bizi üzmedi.
Osman Ağa’nın düşmanı çok. Hakkında yüzlerce temelsiz ihbar var. Bunu yapanların birçok Yunan kapalı servisleriyle çalışan Pontusçulardı. Bir kısmı, Padişaha çalışan kapalı ajanlardı. Bir kısmı da Enver Paşacılardı. Osman Ağa, Rum halkından hiç kimsenin burnunu kanatmadı.
11- Diyorsunuz ki: “1919’da Divan-ı Harb’de tehcir hatalısı olarak muhakeme edilmek üzere İstanbul’a getirilmesi istenince, Karahisar’da dağa çıktı. Sivas, Tokat ve Karahisar metropolitlerini tehdit ederek, kendisinden şikâyetleri olmadığına dair İstanbul’a mektuplar yazdırdı.”
Doğrudur.
Çünkü Osman Ağa’yı şikâyet eden, ettiren esasen o Fener Patrikhanesi uzantılı kiliselerdi. Başta İngiltere, Fransa olmak üzere Yunanistan’a Osman Ağa’yı çeşitli iftiralarla şikâyet edip, hatalı gösterip meydanı boşaltarak, Pontusçu faaliyetlerin önünü açmak istemekteydiler. Trabzon Metropoliti Hirasantos’un Paris’te işini kolaylaştıracaklardı. Haliyle Osman Ağa kim kendisiyle ilgili iftira mektubu yazarak Divan-ı harpte yargılatmak istiyorsa onlara gereğini yaptırmış ve affını sağlamıştır.
Ne yapsaydı?
Boğazlayan kaymakamı Kemal Beyefendi üzere haksız yere asılsa mıydı?
12- Bir diğer saçmalama sözü de şu: “1921 ilkbaharında Samsun’a geçti. Burada padişah üzere mızıka eşliğinde Cuma selamlığına çıkardı. Adamları, eşkıya kovalayacak yerde, kentte zevk ve sefaya dalıp eşraftan bireyleri fidye için dağa kaldırmaya başladı. Şikâyetler üzerine Ankara’ya gelmesi emredildi. Fakat ‘Mustafa Kemal değil, Allah emretse işim bitmeden gitmem’ dedi.”
Gördük gördük de bu türlü palavra görmedik. İnsan biraz akla yatkın saçmalar.
Osman Ağa, mektepli değil, istekli milis bir askerdir. Ve ordunun buyruğunda buyruk komuta zinciri içinde hareket etmektedir. Samsun Türk Ordusu’nun değerli bir merkezidir. Orada 115 tümen vardır.
Onu da bırak, Osman Ağa Atatürk‘ün müdafaa muhafızıdır. “Mustafa Kemal değil, Allah emretse işim bitmeden gitmem” diyecek kişi değildir. O dünya yansa dünyayı bırakır Atatürk‘e koşar.
Başta Nebyan olmak üzere Bafra, Samsun, Alaçam, Vezirköprü, Havza, Çarşamba, Terme, Ladik, Kavak bölgelerinde köyleri yaktılar, bayanların ırzına geçtiler, insanımızı katlettiler. Osman Ağa, Samsun’a varınca insanların birçok onu kurtarıcı üzere görüp Cuma namazı sonrası elini öpmek istemiş, kendisine ağır ilgi ve sevgi göstermiştir. Lakin şer kümeler çabucak harekete geçerek, “padişah üzere Cuma selamlığı yaptı” diyerek, karalamışlardır.
13– “Emirler sıklaşınca, yaz başında Ankara’ya hareket etti. Yol boyunca köyleri yakarak Ankara’ya vardı” diyor arkadaş.
Bu iftirasına yanıtı şahsen Osman Ağa’dan dinleyelim.
Osman Ağa durumu 1922 yılında Vakit Gazetesi’ndeki mülakatta şöyle anlatıyor: “Sakarya Muharebesi’nden önce, ordunun gerisinde emniyetsizlik tevlit etmek ve kuvvetlerimizi dağıtmak için Yunan zabitlerinin yönetimi altında çeteler teşkil etmişlerdi. Samsun’da rüesadan Sürmeneli Mehmet ile Ahmet Pehlivanı öldürmüşler, köyleri yakmışlar, İslam ahaliyi katliama teşebbüs etmişlerdi. Bir ay zarfında bu çetelerden birçoklarını tenkil ettim. Maktullerden bir alay teşkiline kifayet edecek kadar bol Yunan silahı topladım.
Samsun harekâtı esnasında Garp Cephesi tarafından verilen buyruk üzerine Temmuz nihayetinde Sakarya Muharebesi’ne iştirak ettim. Bu iştiraki men için kimi Rum ve Ermeniler yolda bize tecavüz ettiler. Havza ve Merzifon havalisinde dağdan kaçan birtakım efrat konutlara sığınmışlar ve bu tecavüzlere karışmışlardır. Cepheye giderken geriden kahpece tecavüze uğrayan kıt’a-i askeriye dünyanın her yerinde ne yaparsa biz de onu yaptık. Hükümetten buyruk beklemeye gerek görmedik. Çabucak mütecavizlere karşı harekete gelerek eşkıyayı imha ettik.“
Şimdi sen Osman Ağa’nın “Eşkıyayı imha ettik” lafını “köyleri yakıp yıkmış” diye anlatıyorsun. Devam et.
Kaldı ki Samsun bölgesinde Pontusçulara karşı asıl tenkil harekâtını Giresun 42. İstekli Alayı ve kumandanı Bnb. Hüseyin Avni Beyefendi yapmıştır. Ağa, o sırada Koçgiri isyanının bastırılmasında vazifelidir. Lakin Merzifon Amerikan kolejini Ağa basmış, Pontus evraklarını ele geçirmiştir. Harekâtın sorumlusu da Merkez Ordusu Kumandanı Sakallı Nurettin Paşa’dır.
13– “Trabzon 3. Fırka kumandanı Rüştü Beyefendi ve Lazistan Milletvekili Osman Beyefendi, Ankara’ya şikâyet telgrafları gönderdi: “Bu bilgisiz adamın şimdiye kadar Giresun’da yapmadığı rezalet kalmadı. Ahaliden aldığı yüz binlerce liranın hesabını kimse soramıyor. Artık eşkıyalığını Trabzon limanı içinde yapmaya başlıyor. Bu hâlin devamı pek çok nahoş hadiseye sebebiyet verecektir.”
Osman Ağa’nın Mustafa Kemal’e bağlılığı ve Karadeniz’de tek güç olması, birçok kümenin kendisine muhalefet etmesine neden oldu. Mustafa Kemal’in etrafını boşaltmak ve siyasal süreçleri yönetmek isteyen güçler (Padişahçılar, kimi ittihatçılar ve şahsen kendisi öne çıkmak isteyenler) daima şikâyet ettiler. Bunların tamamı boşa çıkarıldı.
Yazarın “Gazi, Giresun reji müdürü Nakiyüddin Efendi’den gizlice bir rapor istedi. 15/I/1922 tarihli bu rapor şöyledir: “Osman Ağa bilgisiz bir adam olup, mazide bir hiç idi. Birinci Balkan Harbi’nde bir ayağının sakat kalması sonucu gördüğü iltifat ve yardımlardan başlayarak kahvecilik, balıkçılık yaparken, göz açıp kapayıncaya kadar kısa bir vakitte gasp vesilesiyle milyonerliğe çıktı. Memleketi terk eden Rumların Müslüman halktan alacaklarını kendisi tahsil etti. Ödeyemeyenlerin bağ ve bahçelerini zapt etti.” diye anlattığı Nakiyüddin’in palavrası daha birinci cümlesinden belirli. “Osman ağa bilgisiz adam” değil, rüştiyeli, Belediye Lideri, Müdafai Hukuk yöneticisi, birçok cephede savaş yönetmiş biri. Yazımızın başında söyledik Osman Ağa güçlü bir adamdı, istese bedelini öder askerlik yapmaz, yan gelip yatardı. O zıddını yaptı. Neyle yaptı, bedel için ödenen 54 altını askerlik şubesinden gerip alıp Balkan Savaşı’na 63 arkadaşıyla istekli giderek.
Belge?
Genelkurmay Harp Tarihi Enstitüsü Başkanlığı’nın yayını.
Kaldı ki bu Nakiyüddin denen adam, Osman Ağa Sakarya Savaşı’nda vefat kalım gayreti verirken, (O gece taarruz sırasında birçok Giresunlu şehit oldu), Atatürk istediği için değil, kendisi düşmanlığından ötürü Atatürk‘e bu türlü bir yazı yazmıştır. Duyulunca da Giresun’u terk etmiştir. Zira Atatürk de Sakarya Savaşı’nda Osman Ağa ile birliktedir ve Ağa’nın birliğine saldırma buyruğunu şahsen kendisi vermiştir.
Vallahi bunları okuyunca kendi kendime diyorum ki, Atatürk ve bir avuç vatansever bu vatanı bu şer cephesine karşın düzgün kurtarabilmişler.
Osman Ağa, Giresun Müdafai Hukuk Derneği makbuzuyla İstekli Alayların iaşesi için para topladı. İstekli askerlerin iaşesi için yardım etmek istemeyen, kendisine yardım etmediği için sitem edilen; bir kısmı İstanbul hükümeti yanlısı, bir kısmı cimri, bir kısmı da Enver Paşa taraftarlarıyla iş birliği içinde olanlar, yana yakıla Osman Ağa’dan kaygı yanmıştır. Onu bela olarak niteleyerek gözden düşürmek istemişlerdir.
Söylendiği üzere milletin malına el konulsaydı, Ağa öldürülünce alacaklılar kapıya dayanırdı.
14- Yaz yaz bitmiyor. “Şehre banka kurmasını engelledi” diyor. Sanki Türkiye’de bankalardan geçilmiyormuş üzere. Giresun’da Osmanlı Bankası 1906 yılında zati kurulmuştu. “Koçgiri’den hayvan getirip sattı“ diyor. İki istekli alayın iaşesi yok mu? Daima kendi parasını mı harcamalıydı? O alaylardan biri 42. Alay Kumandanı Binbaşı Hüseyin Avni dâhil Mangal Dağı savaşlarının 8. gününde şehit oldu. Geriye 80 kişi kadar lakin kaldı. Bunları cürümmüş üzere savunan müellife da isyancıların inek danasının parasının ne olduğu merakı kalmış.
“Rumlardan zorla aldığı toprakları kardeşlerine ve adamlarına dağıttı” diyor.
Evet, Giresun Hacı Mikdat Cami’nin önünde savaş sonrası adamlarına arazi dağıttı. Demek ki daima benim olsun dememiş. İşte ona bu sebeple “Ağa” diyorlar. Dağıtan, yoksulu koruyan, gözeten bir tarafı var. Bu türlü adamlar cani olmaz. Merhamet istikameti olanlar adamlarını korur gözetir. Bu da Türklerin liderlik, yiğitlik alplik yanının Osman Ağa’da yaşadığını gösteriyor.
Bir de Türklerde her vakit savaş ganimeti alma hakkı vardır.
Yoksa hak etmediler mi?
Helali beğenilen olsun…
15- Ali Şükrü Bey’in öldürülmesi olayının ayrıntılarına gerek yok. Zira bütün savların yanıtını aşağıdaki doküman vermektedir.
“BABAMIN ÖLDÜRÜLMESİNDEN SONRA GEREK GAZETELERİN, GEREKSE KİTAP BİÇİMİNDEKİ NEŞRİYATLARIN HEPSİ HAKİKATTAN UZAKTIR”.
Ali Şükrü Bey’in oğlu Nuha Doruker: “Babamı Osman Ağa öldürmedi, Babama ilişkin not defterlerinden ve şifreli mektuplardan biz işin aslına vakıfız”. Karadeniz gazetesinin 26 Ekim 1959 tarihli nüshasına aittir. Nuha Doruker, “Babamı Osman Ağa öldürmedi, Babama ilişkin not defterlerinden ve şifreli mektuplardan biz işin aslına vakıfız demiştir.” “Merhum Trabzon Mebusu Ali Şükrü Bey’in oğlu Nuha Doruker süvarisi bulunduğu Yalçın vapuru ile Cuma kentimize gelmiş, İsmail Feridun ile beraberce kaleye çıkıp, Osman Ağa’nın kabrini ziyaret etmiş ve geminin çarkçıbaşı Hacı Eşref’le ile birlikte Osman Ağa’nın ruhuna dua etmiş kabrin başında fotoğraf çektirmiştir. Hafız bir talebesi de müsaade isteyerek dua okumuştur. Kendisi ile konuştuğumuz Ali Şükrü Bey’in oğlu tarihi bir sırrı ifşa ederek şunları söylemiştir: Giresun’a geldim, İsmail Feridun Bey’i arayıp buldum. Kucaklaştık. Benim Ali Şükrü Bey’in oğlu olduğumu duyanlar bu vaziyete hayret ettiler. Hâlbuki bunda hayret edilecek hiçbir cihet yoktur. Zira babamı Osman Ağa’nın öldürtmediğini ben çok uygun biliyorum. Hatta bu iki aile ortasında öteden beri hiçbir hasımlık yoktur. Babalarımız İstiklâl Çabasında bir kardeş üzere biri Meclis’te, biri cephede canla başla çalışarak kendilerine düşen vatani görevlerini yaptılar. Babamın öldürülmesinden sonra, gerek gazetelerin gerekse kitap halindeki neşriyatların hepsi hakikatten uzaktır. Babamı Osman Ağa öldürmedi. Bizden yaşlılar, Osman Ağa ile Ali Şükrü Beyefendi ortasındaki eski dostluğu bilirler. Onun için gerek Trabzonlular, gerek Giresunluların problemin iç yüzüne vakıf oldukları için, kanaatimce bu hareketimizin çok natürel ve hoşnutlukla karşılayacaklarını kestirim ediyorum. Bütün Giresunlulara selam ve sevgiler.”
Bu olayda yalnızca Ali Şükrü Beyefendi öldürülmemiştir. Osman Ağa’da öldürülmüştür. Söz vermesine müsaade verilmemiştir.
Son kelam: Tarih sanıldığı üzere çok kolay yazılmıyor. Kahramanlar bazen en yakınlarının bile iftirasına uğruyor. Türkiye, yerli-yabancı tüm şer cephesinin kapalı açık iftiralarına karşın kurtarıldı fakat iftiracıların telaffuzları üzerinden birileri hala daha öfke ve nefret yazmağa devam ediyor. Tıpkı durumu Yunanistan cephesinde göremiyorsunuz. Hiçbir Yunanlı, onca cinayete, hücuma, katliama karşın tek söz etmiyor.