Sözcü gazetesi muharriri Aytunç Erkin bugünkü köşesinde konut kiralarındaki artışa müdahale edilememesini AKP’nin özgür piyasayı savunan ekonomik siyasetlerinin bir yansıması olduğunu yazdı.
İşte o yazı:
Yıl 2007…
Ulusal Görüş’ün önderi Necmettin Erbakan, 2000’de kendisine bayrak açan, “Yenilikçi Hareket”in kurduğu AKP’yi iktisat siyasetleri üzerinden şu cümlelerle anlattı:
“… Kime oy veriyorsun arkadaş bu rantiyecilere mi, bu faizcilere mi, bunlar tabi seni mahvederler. Artık de gelip ağlıyorsun, aç kaldım, ayçiçeği ektirmiyor, tütün ektirmiyor, pancar ektirmiyor. AKP’ye oy vermek demek İsrail’e oy vermek demek, Amerika’ya oy vermek demek, IMF’ye oy vermek demek. Elbette gerisinden aç kalacaktın, ne bekliyordun, sen yaptın bu işi sen kendin…”
Kırılma noktasını hatırlayın…
14 Mayıs 2000’de yapılan Fazilet Partisi 1. Kongresi’nde gelenekçi ve yenilikçi kanatlar ortasındaki çekişme su üstüne çıktı. Yenilikçi kanadın adayı Abdullah Gül 521, Recai Kutan 633 oy aldı. Kutan kazandı gerçekte Abdullah Gül-Tayyip Erdoğan çizgisi yani “serbest piyasanın” sıkı savunucuları 1990’lardan bu yana yaptıkları çalışmaların karşılığını aldı! Kazanan “Ilımlı İslam” yani “demokrasi” olmuş, “Siyasal İslamcı” Erbakan kaybetmişti. İşin kültürel boyutunu anlatmıyorum, ekonomi-politik manada “Hoca’nın arkadaşları neden ve nasıl savruldu?” sorusuna cevap arıyorum.
LİBERAL-MUHAFAZAKAR ÇİZGİ
Bugün AKP içinde “liberal-muhafazakar” kanadı temsil eden çizgi, kiracı-ev sahibi ayrışmasında neden “ev sahibinin” yanında? İktidara yakın bir gazetenin kulis haberi ki yalanlanmadı. İki gün evvel okuduk: “… AKP Genel Merkezi bünyesinde, Genel Başkanvekili Numan Kurtulmuş başkanlığında oluşturulan seçim stratejisi takımının son toplantısında iktisatla ilgili hususlar gündeme geldi. Toplantıda, denetim altına alınmak istenen fahiş kira fiyatlarıyla ilgili ‘Kiralara müdahale hür piyasaya aykırı’ yorumu yapıldı.”
Erbakan’ın 2007’deki cümleleri aklımda:
“… Sen artık narkozlandın işbirlikçi basının tesiriyle, sana her şeyi yutturmaya kalkıyorlar. Hâlâ efendim ne yapalım, öbür alternatif yok. Galiba ona oy vereceğiz diyerek cehenneme bilet almaya hazırlanıyorsun. Ulusal hiçbir şeyin kalmadı, ciğerin gitti, kalbin gitti, miden gitti, bütün organların söküldü alındı. Dağın, toprağın, limanın, hiçbir şeyin kalmadı.”
Bahsin özü şu: En kritik kurumları özelleştirdin! Ekonomiyi “Kemal Derviş çizgisiyle” özelleştirmeci başa teslim ettin… Örneğin; şeker fabrikalarını özelleştirdin, şeker ithal edecek duruma geldin. Faiz-kur sarmalında konut fiyatlarının artışını seyrettin ve gelinen noktada Erbakan’ın dediği üzere “Milli hiçbir şeyin kalmadı”… Dünya farkında fakat AKP Genel Merkezi farkında değil: Neoliberalizm çöktü. Koca koca ekonomistler “çare” arıyor! Nasıl pansuman yapacaklarını kara kara düşünüyor. Bunları yazarken önümde “Erbakan” kitabı var.
YOLLARI GERÇEKTE NEDEN AYRILDI?
Kitabın müellifi Soner Yalçın, “Erbakan: Eziyet Edilerek Yalnızlığa Yükseltilen İnatçı Bir Siyasal Başkanın Portresi” kitabını neden yazdığını şu cümlelerle anlatmış:
“Erbakan’la yolunu ayıran, eski öğrencileri; cumhurbaşkanı, başbakan, bakanlar vs.. televizyona çıkıp konuşmalar yapınca, kendimi Erbakan’a borçlu hissettim. Zira palavra söylüyorlardı; yollarının gerçekte neden ayrıldığını anlatmıyorlardı. Son yıllarda daima tıpkı yüzeysellikle karşılaşıyoruz; kavramlarla düşünmüyor, konuşmuyor, şahısların nitelikleriyle tartışıyoruz: ‘Ne âlâ insandı!’ Düzgün de niçin yolunuzu ayırdınız, sorun yalnızca ‘iyi’ olmaksa? Derinlik çok yüzeyde bizim ülkemizde. Palavra söylemek siyasal bir usul haline getirildi. Sahtecilik, ikiyüzlülük cazibeli oldu bizim topraklarda…”
Erbakan’ı birçok bahiste eleştirebiliriz, hayata farklı baktığımız çok nokta var! Ancak… Buluştuğumuz yer ekonomi-politik! Kamu çalışanlarına verilen artırım, tarıma dayanak vs… En değerlisi de şuydu:
28 Haziran 1996… Başbakan Erbakan sisteme çomak soktu! Nasıl mı? Kurumlar kendi parasını yüzde 20-30 faizle özel bankalara yatırıyordu. Devlet, paraya muhtaçlığı olduğu vakit yüzde 140-yüzde 150’yle piyasadan, tahminen de birebir bankadan alıyordu. Münasebetiyle bir banka, kamunun parasını yüzde 100 faiz kârıyla tekrar kamuya satıyordu. Yani… Ulusal Görüş, bu soyguna karşı çıktı ve krediye muhtaçlığı olan kamu kurumlarının kredi muhtaçlığı yeniden kamu bankalarından karşılandı. Kamu kurumlarının özel bankalardan kredi almaları yasaklandı. Sistemin ismi da “Havuz”du! Lakin Erdoğan-Gül çizgisi “havuz”dan yana değil, Kemal Derviş’ten yanaydı! Yollar işte bu yüzden ayrıldı.
Sonuç: Bugün ise hür piyasadan medet uman liberal-muhafazakar çizgi kaybetti! Dünya bunun farkında! Erbakan’ın arkadaşları bunları bilmez mi? En çok da AKP Genel Lider Vekili Numan Kurtulmuş bilir. Zira, babası İsmail Niyazi Kurtulmuş, Erbakan’ın en yakın dostlarından biriydi.