Kaan Arslanoglu
Bu mevzudaki kapsamlı ve çok taraflı delilleri yayınlamış. Akabinde dünya dilbiliminin keşiş topluluğunca bir cins aforoza uğratılmış, yapıtları unutturulmaya çalışılmış. (Sümerlerin Türk olduğunu yazan büyük alım Fritz Hommel’in mukadderatı üzere.) Tezlerinin sağlamlığına rağmen onun bu hale maruz kalması kuşkusuz ki lakin vasatın iktidarıyla ve toplumsal bilimlerde baskın ırkçı politik eğilimlerle açıklanabilir.
Academia edu’da bir makale daha yazdım son kısmında Umberto Eco ve Anatole Klyosov’un da kelamını ettim.
Bu kadar değerli bir dilbilgini, sadece araştırmaları sonucunda Avrupa lisanlarının kökünde Türkçeyi gördüğü için yok sayılıyor. İtalyanca kitabı İngilizceye çevrilmemiş. Bir kısmını Aref Esmail Esmailnia Azeri Türkçesine çevirmiş ve Tebriz’de bastırmış. Türkiye’de bu kitap basılmamış. Bizde Mario Alinei’nin (1926 – 2018) ismini bile duyan yok.
Bizi en çok ilgilendiren kitabı şu: Gli etruschi erano turchi: kolla scoperta delle affinità genetiche alle conferme linguistiche e culturali (Etrüskler Türk’tü: Genetik Yakınlıkların Keşfinden Dilbilimsel ve Kültürel Doğrulamaya) 2013
Mario Alinei’nin ismini ben de birinci sefer Vladimir Pajevic isimli bir muharririn bana gönderdiği iletiden öğrendim.Türklerden kitabı okuyan seçkin bireylerden biri olan akademisyen Gönül Yektaş Biancat’tan transferle: “1996-2000 yılları ortasında yazdığı ‘Avrupa Lisanlarının Kökenleri’ isimli iki ciltlik yapıtında (…) ‘Paleolitik Süreklilik Teorisi’ni geliştirdi. Bu hipotez ile Hint-Avrupalıların üst Paleolitik periyottan beri Avrupa’da yerli olduklarını ve lisanlarının bu devirde ortaya çıktığını öne sürdü. Müellife nazaran Hint-Avrupalıların anavatanı Afrika idi. Fin-Ugor ve Altay halkları Mezolitik devirde Avrupa’ya gelerek Hint-Avrupalılar ile karışmışlardı . Batı’ya birinci gelenler Altay (Türk-Moğol) toplulukları olabilirdi, zira atı birinci kere onlar evcilleştirmişlerdi. Bu sayede uzun ara kat etmeleri mümkün olabilirdi. Yaygın tezlerin tersine, Alinei Kurgan kültürünün Hint-Avrupalı değil, Ön-Türk kökenli olduğunu önerdi. Süreklilik Teorisi’ne dayanarak, 2003 yılında ‘Etrüskçe: Macarcanın Arkaik bir Formu’ isimli bir kitap yayınladı. Etrüskçenin Ural-Altay Türkçesi ile Ugor lisanlarının bir karışımı olduğunu savunduğu kitabında, bu lisanların birbiri ile büyük orandaki benzerliklerini gösterdi.
“2013 yılında çalışmalarının devamı niteliğindeki ‘Etrüskler Türk’tü: Genetik Yakınlıkların Keşfinden Dilbilimsel ve Kültürel Doğrulamaya’ yayınladı. Etrüsklerin Hint-Avrupalı olmadıkları ve Anadolu’dan İtalya’ya göç ettikleri 2004 yılında yapılan araştırmalar sonucu doğrulanmıştı. American Journal of Human Genetics’te belirtildiği üzere, Etrüsklerin gen havuzlarındaki Türk bileşeni başka popülasyonlardan üç kat daha fazladır ve günümüz Türkleri ile genetik benzerlikleri % 98 oranındadır.”
“Alinei, Etrüsklerin kökenlerine dair beş antik tezi kısaca açıklar. Daha sonra genetik keşiften evvelki dört çağdaş tezi ele alır. Bunlar ortasında Türk diplomat ve akademisyen Adile Ayda’nın (1912 – 1992) Fransızca ve Türkçe olarak yayınlanan çalışması ‘Les Étrusques Étaient-ils des Turcs?’ / ‘Etrüskler Türk mü idiler?’ (Paris 1971) üzerinde bilhassa durur ve Ayda’nın hipotezlerinin kendi teorisiyle uyumlu olduğundan bahseder. Kitabın ‘Genetik Araştırmalar Işığında Türk ve Etrüsk Benzerliği’ başlıklı birinci kısmında müellif, Türklerin Batı’ya birinci gelişlerinin tarihini Malazgirt Savaşı (1071) ile başlatan genel bakış açısını eleştirir. Paleolitik Süreklilik Teorisi ile ilişkili olarak, Neolitik periyotta Avrasya bozkırlarındaki göçebe çoban kültürlerin göçebe Türk-Moğol kültürleriyle ilgili olduğunu belirtir”.
“Üçüncü kısımda müellif, iki kültür ortasındaki kurt efsaneleri de dahil olmak üzere dini inançlar, ritüeller ve mitlerle ilgili dikkat cazip benzerliklerden bahseder. Ayrıyeten Etrüsklere ilişkin bedelli objeler-mücevherler, mimari, binicilik, müzik, dans, şölenler, silahlar, fotoğraf temaları üzere kültürel eserlerin, antik Türk kültürü ile olan benzerliklerini örnekler sunarak anlatır”.
Türk – Etrüsk Lisan Akrabalık Bağı (Genetik araştırmalar sonuçlarına dayanarak ve Türk-Etrüsk benzerlikleri bakımından)
Kitaptan bir özeti 25 sayfalık bir kısım halinde Azeri Türkçesine çeviren Aref Esmail Esmailnia’ya da teşekkür etmek gerek.Buradan öğrendiklerimize nazaran:
Mario Alinei Etrüsk-Türk akrabalığını kanıtlamaya genetik çalışmaları örnek göstererek başlıyor. Etrüskler en çok Anadolu Türkleriyle akrabadır.
Alinei bu çalışmasında kendisinden evvel birebir saptamaları yapan Türk diplomat müellif Adile Ayda’dan hürmetle ve değerle bahseder. Onun yapıtından çokça yararlandığını husus madde belirtir.
Alinei daha sonra Yunan tarihçi Heredot’dan bir alıntı yapar. Bahsedilen birtakım isimlerin Türkik köklerini anlatır.
Alinei’ye nazaran Etrüsklerin Anadolu’dan İtalya’ya gelişi Bakır çağının başlangıcından (M.Ö 4 bin), M.Ö (1. Bin) yıla kadar uzanır. Gelenler Altaik kavimlerdir. Bunu atla ilgili kültürlerin tüm doğu Avrupa’ya aşağı üst tıpkı tarihlerde yayılmasından anlıyoruz. Bu kültürle ilgili sözcüklerde Türkçe ögeler her yerde baskındır.
Etrüsk ve Anadolu kültürleri ortasındaki benzerlikleri sıralar. Etrüsk ve Eski Türk dinî inançları ortasındaki benzerlikleri husus unsur sayar.
Türk Etrüsk – Lisan Benzerliklerini morfolojik açıdan, gramer bakımından ve örnek verdiği 48 sözcüğün iştirakini anlatarak genişçe açımlar.
ADİLE AYDA
Güya dilbilimle, tarihle ilgilenen pek çok Türk okumuşunun, hatta akademisyeninin Adile Ayda’dan, yazdığı kitaptan haberi bile yoktur. Lakin elin oğlu bunu bilir. Bizi 1938’den beri Türklerin Anadolu’ya birinci defa 1071’de girdiği yalanıyla oyalarlar. Batının dürüst ve zeki lisan alımları bu palavrası bozarlar.
Fritz Hommel, Noah Kramer, Yuri Drozdov, Norm Kisamov, İllic Svitıç gibileri yalnızca gerçek aşkıyla Türkün lisanını, tarihini Türk’ten güzel anlatırlar. Elbette onlar da Batı’nın ideolojik ve siyasi çıkara dayalı, vasat hakimiyetindeki bilim etraflarında azınlıktırlar, onlar da ötelenmektedir.
Gerçek Türk tarihini ve Türkçenin gerçek kıymetini kavrama bakımından hiç değilse bu mevzunun öncüsü birtakım yabancıların seviyesine yaklaşmamız gerekmektedir. Bizim “entelektüelimiz” birçok gerçeği Batılı hâkim etraf onaylamazsa söyleyemiyor. Onlar onaylarsa o şeyi hükümdardan fazla kralcı söylemeye başlıyor. Hiç değilse tarihte ve dilbilimde bu cesaretsizlikten, bu eyyamcılıktan kurtulmamız gerekir.
Resimler ve örneklerle 16 sayfalık asıl yazıyı okumak için tıklayabilirsiniz
Kaan Arslanoglu
