Gündeme NATO geldi, açalım eski defterleri:
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Sovyetler Birliği, 22 milyon 403 bin km2‘lik yüzölçümüyle dünyanın en büyük ülkesi pozisyonundaydı.
Resmi tarihimize nazaran, Sovyetler Birliği demişti ki:
-Kars ve Ardahan’ı bize verin!
Bir daha yazayım; yüzölçümü 22 milyon 403 bin km2 olan Sovyetler Birliği teze nazaran, 14 bin km2 yüzölçümü olan küçük Kars ve Ardahan’a göz koymuştu!
Hani diyebilirsiniz ki, siyasi, askeri, ekonomik, sosyo kültürel açıdan yani jeopolitik olarak bu topraklar çok önemlidir! O da yok…
Ki zati Türkiye, Sovyetleri tehlike görmediği için savaştan sonra sondaki ordusunu çabucak Erzurum‘a çekti.
Sovyetler, Türkiye’yi kendinden uzaklaştıracak böylesine kıymetli stratejik kusur yaptı mı?
Durun, kelamım ona daha öteki talepler vardı:
-Boğazlar’dan üs istiyorlardı.
-“Hükümete solcuları da alın” diyorlardı!
Pekala, bu talepler konusunda resmi yazı/nota, mektup vs. var mıydı? Yok. Yalnızca devrin Moskova Büyükelçisi Selim Sarper’ın Ankara’ya geçtiği bilgi notları var.
SB Dışişleri Bakanı V. Molotov, 1945 yılındaki üç görüşmede Sarper’e bunları söylemişti. Yani aslında; Molotov’un bunu dillendirdiğini Sarper söylüyor!
O Selim Sarper ki; Moskova Büyükelçiliği’nden sonra BM‘de ve NATO‘da Türkiye Daimi Delegesi olarak misyon yaptı. Akabinde Dışişleri Bakanı oldu!
Mevzumuza dönersem:
Sahi… Churchill‘in diplomasi ustası görüp öve öve bitiremediği Molotov bunları lisana getirecek yanılgıyı yaptı mı?
TEHDİT MASALI
Cumhurbaşkanı İnönü askerler ile yaptığı görüşmede “o kadar vahim vaziyet” olmadığını ve “seferlik ilanına gerek duymadığını” söyledi.
Celal Bayar‘dan Fevzi Çakmak‘a tecrübeli politikacılar-askerler, Sovyet tehdidinin yersiz dedikodudan ibaret olduğunu belirtti. Kurtuluş Savaşı devrinde Sovyetlerin yaptığı yardımı ve akabinde saldırmazlık üzere ikili mutabakatları, alakaları yakından biliyorlardı…
Başbakan Şükrü Saraçoğlu 11 Mayıs 1945 tarihinde şunu dedi:
-“Cesaretleri kırılmayan halk çocukları, yeniden bir halk çocuğu olan Stalin‘in etrafında toplanarak, onun dâhiyane sevk ve yönetimi ile bütün intikamlarını birer birer aldılar…”
Uzatmayayım:
İşin özünde Molotov’un yaptığı yalnızca “teklif” miydi? Tehdit, gerçekte yalnızca “masal” mıydı? Bu tartışmalar hâlâ yapılıyor…
O devir “komünist tehlike” haberleri evvel Avrupa basınında akabinde Türk gazetelerinde yer aldı! Hepsinin konusu ortaktı; “Sovyet tehdidi” ve itibariyle “1945 kâbusu” idi.
1945 yılının son ayında/4 Aralık’ta; Sovyet tehdidinin palavra olduğunu yazan Tan gazetesi anti-komünist gençler tarafından talan edildi. Ankara Büyükelçisi Sergey Vinogradov bu olaylar sırasında Sovyet yapıtlarının yok edilmesine sert hal gösterilmesini istedi. Moskova temkinli lisan kullandı. Tehditkâr Sovyetler bu türlü yapar mıydı?
Son ekleme yapayım:
MASALIN SONUÇLARI
Sovyetler o dönem/8 Ağustos 1946 tarihinde ABD, İngiltere ve Türkiye’ye Montrö Antlaşması’nın Karadeniz’e kıyısı olan ülkeler lehine yine düzenlemesini resmen bildirdi. Hudut değişimi, toprak talebi filan yoktu!
Sonuçta:
Avrupa ve Türk basını aracılığıyla köpürtülen “Sovyet tehdidi” üzerinden yapılan ruhsal harp, ülkenin yazgısını kayıtsız koşulsuz Batı’ya bağladı ve akabinde Türkiye, NATO üyesi oldu! “Yeni Türkiye” kuruldu…
Ve ortadan yıllar geçti:
Bana nazaran Türkiye, Soğuk Savaş’ın yenilen/mağlup ülkelerinden oldu! Bizler, bu gerçekle yüzleşmiyoruz. İnatla, propaganda eseri resmi tarih palavralarını tekrarlayıp duruyoruz.
Somut olaylar var halbuki. Örneğin:
“Vatanı parçalayacak Sovyet tehdidi” ve “komünist işbirlikçiler” korkusunu sürekli gündemde tutan NATO, Gladio üzere kontrgerilla tipi zımnî örgütler eliyle “sağ-sol” diye ülke gençliğinin birbirini kırmasını sağladı! Vs.
Bugün… Erdoğan’dan Bahçeli’nin sert NATO reaksiyonlarına solcu “Bizim Mahalle” burun kıvırıyor! Yazık, pusulası artık teori değil; tribün taraftarlığı oldu!
Ukrayna-Rusya Savaşı dönüm noktası; yeni büyük kamplaşmanın sembolü. Türkiye evvel, İkinci Dünya Savaşı’nda olduğu üzere etkin tarafsızlık siyaseti sürdürdü. Ardından… İktidar ortakları Erdoğan- Bahçeli NATO çıkışı yaptı. Bu, ülkeyi güç kararlar almaya götürecek görünüyor. Dünyada kamplar/ ittifaklar tekrar oluşuyor; Türkiye’nin yeri/paktı nere olacak?
Sabun köpüğü bahislerini bırakıp iktidarından muhalefetine bu derin hususlar üzerinde baş açıcı tartışmalar yapmalıyız.
Yoksa, 1945’te olduğu üzere masal ile kandırılma riskimiz yüksek!
Soner Yalçın