Yargıtay, eşlerin mal varlıkları üzerindeki tasarruf yetkisi ile ilgili emsal niteliğinde bir karara imza attı.
Bir davacı vekili dava dilekçesinde; davalının eşiyle oturduğu meskeni terk ettiğini ve şu anda öbür bir bayanla birlikte yaşadığını, davalının taşınmazları satma teşebbüsünde bulunduğunu, bu biçimde ailenin ekonomik varlığının tehlike altına girdiğini, bu nedenle davalının her iki taşınmazda bulunan tasarruf yetkisinin Türk Uygar Kanunu’nun 199’uncu unsuru uyarınca sınırlanmasına karar verilmesini dava ve talep etti.
İlk Derece Mahkemesi, taşınmazlarda davalının tasarruf yetkisinin Uygar Kanun’un 199’uncu unsuru uyarınca sınırlanmasına, bu taşınmazlara yönelik tasarrufların fakat davacının isteği ile yapılabileceğine, bu konunun tapu kütüğüne şerh edilmesine, ilgili tapu müdürlüklerine şerh için yazı yazılmasına karar verdi. Birinci Derece Mahkemesi’nin kararına karşı müddeti içinde davalı vekili istinaf müracaatında bulundu.
İSTİNAFTAN RET KARARI
Bölge Adliye Mahkemesi, tarafların farklı yaşadıkları süreçte davalı erkeğin ailenin ekonomik birliğini tehlikeye düşürecek mahiyette rastgele bir tasarrufunun davacı tarafça ispat edilememesi hususu dikkate alındığında ailenin ekonomik varlığının korunması gereği yahut evlilik birliğinden doğan mali bir yükümlülüğün yerine getirilmemesi üzere bir durum kelam konusu olmadığından ispat edilemeyen davanın reddine karar verdi.
Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı mühleti içinde davacı vekili temyiz isteminde bulundu.
YARGITAY KARARI BOZDU
Temyiz talebini ele alan Yargıtay 2. Hukuk Dairesi kararı bozdu. Kararda, “Yapılan yargılama ve toplanan kanıtlardan, tarafların fiilen farklı yaşadıkları, davalı erkeğin mal varlığının bir kısmını elden çıkarma istikametinde teşebbüslerde bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bu hale nazaran, davalının tasarruf yetkisinin sonlandırılmasında gereklilik bulunduğu gerçekleşmiş olup, Uygar Kanun’un 199’uncu hususu kaideleri oluşmuştur.
Buna nazaran; Bölge Adliye Mahkemesince, Birinci Derece Mahkemesinin davanın kabulü kararının hakikat olduğu kabul edilerek davalının istinaf müracaatının asıldan reddine karar verilmesi gerekirken yazılı formda karar kurulması yanlışsız olmayıp bozmayı gerektirmiştir.”
