İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Lideri Ekrem İmamoğlu’nun Karadeniz seyahatindeki ‘minibüs fotoğrafı’ ve Ertuğrul Özkök, Nagehan Alçı üzere isimlere ayrıcalık sağlandığı savları tartışılmaya devam ediyor. Seyahate katılan isimlerden Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan ‘Tansu’ya Mektuplar’ başlığı altında yazdığı yazılarında bugün, Tele1 muhabiri Engin Açar’ın kendilerine VIP muamelesi yapıldığı argümanını yanıtladı, kendi perspektifinden yaşananları anlattı.
Hürriyet gazetesinin eski genel yayın direktörü Ertuğrul Özkök’ün “İmamoğlu’nun ‘VIP kuru fasulye’ masasında o gün neler yaşadık?” başlıklı yazısı şöyle:
Hürriyet’te benimle birlikte çalışan arkadaşlarım şu lafımı bilirler:
“Masada bayan varsa kapuska yemem…”
Neden diye sorduklarında “Adı kapuska olduğu için” derdim.
Ortadan yıllar geçti ve geçen hafta bir masa kuralını daha öğrendim.
Oysaki masada siyasetçi varsa kuru fasulye de yememek lazımmış…
Zira bir kuru fasulye yedim hayatım değişti…
Muhabir arkadaşımızın gözüyle bir VIP minibüsün yolcuları
Gazeteciliğe girdiğim yıllardan beri ününü duyduğum ünlü Çayeli kuru fasulyesini birinci kere geçen hafta tattım…
Sahiden güzelmiş…
Fakat sindirmeden yediğim meydan dayağı olmasa tadını daha güzel çıkaracaktım.…
SAHNE GERİSİ İMAJLARI ANLATAYIM
Neyse işin latife yanını bırakıp Ekrem İmamoğlu’nun Karadeniz seyahatinin “Sahne arkası” imgelerini anlatayım.
Bu geziyi izleyen televizyon muhabiri bir arkadaşımızı istemeden üzmüşüz…
Zira arkadaşımız bu seyahatte birtakım gazetecilere “VIP muamelesi yapıldığını”, bunun da öteki muhabirlerin reaksiyonunu çektiğini anlatmış.
“Bazı gazeteciler” diyor ancak, ortada yalnızca benim adım var.
Pekala neymiş bize uygulanan “VIP protokol…”
Arkadaşımız örnekleriyle alt alta yazmış.
Bana yıllardır her gün saydıran kaşarlı ve yeminli köşe müelliflerinden yahut toplumsal medya fenomenlerinden biri olsa yanıt vermezdim.
Lakin bir muhabir arkadaşımız bu izlenime kapılmışsa, bir dakika düşünmem ona durumu izah etmeye çalışırım.
Artık onu yapıyorum.
O hissettiklerini, gördüğünü söylediği şeyleri yazmış. Ben de o gün yaşadıklarımı yazayım.
Uçaktaki VIP seyahatim nerede başladı, nerede bitti?
Muhabir arkadaşımız diyor ki, “Ertuğrul Özkök Trabzon’a uçakta Business Class’ta uçtu. Bizlerse ekonomideydik.”
VIP salonlarını sevmem aslında oraya girme hakkım da yok. Olağan bilet aldığım vakit VIP salonunu kullanırım. Lakin bu kere onu da kullanmadım, iç çizgiler gidişten geçtim.
Doğrudur. Business Class’ta uçtum. Koltuk numaram 4B’ydi…
Elimde küçük valizimle indim ve Türk Havayolları’nın Business Class yolcuları terminale götürdüğü özel araca binmeyip iktisat yolcuları ile birlikte olağan geliş salonuna gittim.
Çıkışta İmamoğlu ve yanındaki lokal siyasetçiler onun otobüsüne bindi.
Bizi o otobüse almadılar.
Bize tahsis edilen ‘lük VIP’ minibüsün fotoğrafı işte bu
Arkadaşımız diyor ki, “Havalanından çıkışta onları bir VIP minibüse aldılar.”
Bu minibüsün lüks olduğunu da söylüyor.
Gazetecilere de yanılmıyorsam 3 minibüs tahsis edilmişti.
Minibüslerin üzerinde de numaralar vardı.
Lüks VIP minibüs denilen aracı da anlatayım.
Kiralanan minibüsler okullara öğrenci taşıyan minibüslerin neredeyse aynısıydı.
Bize tahsis edilen minibüste benim dışımda Hasret Gürses, Nagehan Alçı, İsmail Saymaz, Akif Beki vardı.
Ancak bir dakika…
Hürriyet, Milliyet ve TGRT’den gelen muhabir arkadaşlarımız da tıpkı minibüsteydi. Yani araçta yalnızca biz yoktuk.
İspatı mı…
İşte Trabzon, Rize, Çayeli, Arhavi, Ardeşen ve Hopa’ya gidip döndüğümüz “VIP minibüs” dedikleri hatıra fotoğrafı çektirdiğimiz bu araçtı.
Olağan dar sıralar…Tıkış tıkış bir nizam.
Tahminen tek farkı ötekilerden 3 sıra fazla olmasaydı…
‘VIP KURU FASULYE BÖLÜMÜ’
Evet artık geliyorum seyahatin “VIP kuru fasulye” bölümüne…
Öğlen yemeği için ünlü kuru fasulyecinin önüne geldiğimizde büyük bir kalabalık vardı.
İmamoğlu kapıda herkesin elini sıkarken ben ortadan sıyrılıp içeri girdim.
Restoran boyunca uzun masalar vardı.
En sağdaki uzun masaya yöneldim ve orta yerlerinden birine oturdum.
Sağ yanıma Akif Beki, sol yanıma ise Hasret Gürses oturdu.
Ekrem İmamoğlu bir mühlet sonra geldi ve bizim de bulunduğumuz masaya oturdu.
Uzun masa en az 40 kişilikti.
O denli VIP hali falan da yoktu…
İMAMOĞLU DAİMA AYAKTAYDI
İmamoğlu neredeyse bütün yemek boyunca yanına gelen beşerlerle birlikte fotoğraf çektirdi.
Biz o sırada kuru fasulye ve pilavı bitirdik.
Lakin fotoğraf çektirmek isteyenler o kadar çoktu ki herkes ayaktaydı ve çok kısa müddet içinde masa boşaldı.
İmamoğlu kalkmadan evvel Hasret Gürses, İmamoğlu, Akif ve benim bu fotoğrafımızı çekti.
Gördüğünüz üzere masanın sol tarafı büsbütün boşalmıştı…
Arkadaşımız o sırada muhabirlik misyonunu yaptığı için aç kaldığını yazmış. Üzüldüm.
Meğer uzun masada yan tarafımız 10 dakika içinde boşalmıştı. Keşke oraya oturup yeseydi.
Lakin bilirim. Muhabirlik güç iştir. Birçok kere aç kalırlar…
Gelelim VIP akşam yemeğine…
Muhabir arkadaşımız akşam yemeğinde de bizlere özel VIP masası ayrıldığını söylemiş.
Benim gördüğüm ve yaşadığım ise şuydu.
Ekrem İmamoğlu ilçede konuşma yapıyordu.
Yorulmuştuk, biz direkt restorana gittik.
Restoran epey kalabalıktı. Bir kısmını İmamoğlu ve birlikte geldiği kümeye ayrılmıştı.
O denli özel bir VIP masası belirlenmemişti.
Gidip en tabandaki masaya oturduk ve yemekler aslında masanın üzerinde olduğu için yemeğe başladık.
Alkollü içki yoktu kimse de istemedi.
O MEŞHUR FOTOĞRAF YOLUN O KISMINDA ÇEKİLDİ
İmamoğlu ise yanındaki muhabirlerle birlikte yarım saat kadar sonra geldi. Bizimle tıpkı masayla oturmadı.
Yemekten sonra bir Türk siyaset geleneği uygulandı
Yemekten sonra ise, 1970’li yıllardan bu yana Türk siyasetinin geleneği olan bir şey yaptı.
İç ve dış seyahatlere giden siyasetçiler gün sonunda köşe müelliflerini ya otobüsüne alır yahut otelde kaldığı yere davet eder. Onlarla bazen off the record, bazen de yazılmak kaydıyla konuşur.
İmamoğlu da onu yaptı ve köşe müelliflerini otobüsüne aldı. Orada sohbet ettik. O meşhur fotoğraf ta işte yolun o en kısa kısmında çekildi.
İmamoğlu sonraki sabah bütün gazetecilere açık bir basın toplantısı yaptı.
İsterseniz gece kaldığım odayı da yazayım.
Ramada otelinin olağan bir odasıydı. Bir yatak bir sandalye vardı. Süit değildi. Odam Karadeniz’e bakıyordu.
Yani en standart odalarından biriydi.
Dönüşte kaç numaralı koltukta uçtum?
Gelelim işin son VIP bölümüne…
Sonraki sabah 11.45 uçağı ile Trabzon’dan İstanbul’a döndüm.
Koltuk numaram 11A’ydı…
Ekonomik sınıftaki bir koltukta pek keyifli bir seyahatle, iPad’imde sinema seyrederek döndüm.
İstanbul Havalimanına indiğimde ise beni bir sürpriz bekliyordu. Akif Beki ve Nagehan Alçı ile uzun yolda yürürken iki başka yerde dijital ekranlarda benim ve Cengiz Semercioğlu’nun manzarası vardı.
TV100 birlikte yaptığımız “Cengiz ile Ahtapot” programının reklamlarını vermişti.
Seyahat boyunca tek VIP imtiyazım şuydu…
Akif Beki hafif bir gülümsemeyle bana bakarak, “Abi sen bizi ezmek için bunu bilerek yaptırmışsındır” dedi…
Ben de birebir hafif gülümsemeyle bakıp, düzmece bir tabirle “Olur mu o denli şey canım” dedim.
Haberim yoktu kanal TV100’ün çeşitli programlarının reklamlarını vermişti.
Seyahat boyunca sahip olduğum tek VIP imtiyaz buydu…
Hoşuma gitmedi de değil…
Teşekkürler patron…
İki meslektaşıma üzücü hava attım…
NAGEHAN HERKESLE KONUŞUYOR
Yıllar var ki bu türlü siyasi bir seyahate katılmamıştım. Gün boyunca öteki arkadaşlarımızı da gözlemledim.
Bana nazaran Hasret Gürses, İsmail Saymaz ve Nagehan Alçı’ydı…
Özlem’in 200 bin takipçisi olan çok başarılı bir Youtube kanalı var.
Aslında seyahate davetli değildi. Kendi başvurmuş ve katılmak istemiş, kabul etmişler. O ve İsmail bir yandan beşerlerle konuştular bir yandan da programlarını geçebilmek için güçlü bir internet bölgesi bulmak için gayret harcadılar.
Nagehan herkesle konuşuyor. Dondurmacıdaki, bana nazaran o komik diyalog dışında hiçbir yerde hiçbir reaksiyon görmedi. Tam tersine insanların yaklaşımı sempatikti. Herkesle pek hoş sohbet etti. Ayrıyeten gittiğimiz yerlerde beşerler en çok onunla ve Hasret Gürses’le fotoğraf çektirdiler.
Bu seyahatte, Bekir, Serdar ve Selahattin’i çok özledim
Gelelim bu seyahat sonunda hissettiğim bir şeye…
Bekir Coşkun, Selahattin Duman ve Serdar Turgut’u çok özlemişim…
Bekir ve Selahattin’i kaybettik…
Serdar artık mizah yazmıyor…
20 yıl evvel olsaydı her ikisi de şu VIP kuru fasulye fotoğrafı üzerine kim bilir neler yazarlardı.
Bekir “ÇÜK kuru fasulye yiyen gazeteciler” diye bir yazı yazardı. Malum, onun lisanında ÇÜK “çok değerli kişi” yani VIP manasına geliyor.
Serdar “Zaten bu Özkök, ki kendisi Türkiye’nin en yakışımlı 10 erkeği ortasındadır, Kenya’da aslanların ortasında Afrikalı siyah garsonlardan beyaz omlet istemişti” deyip girişir…
Selahattin ise “Monşer gazeteci Çayeli kuru fasulyesini Noodle zannedip çubukla yemeğe kalkar” derdi…
Onlar medyadan çekilince ortalık, yumrukları sıkılmış, ruhsuz öfkeli köşelere kaldı…
Mahallelerimiz gülümsemesini kaybetti…