Anıl Ergin
Louvre dünyanın en büyük müzelerinden tahminen de en meşhuru. Değişiktir, girişi ihtişamıyla aykırı orantılı dar bir sokaktan yapılıyor. Önünde uzun kuyruklar var. Nedeni ise bileti olmadan müzeyi ziyaret etmek isteyenler. Meraklısı olanlar ise internet sitesi üzerinden biletlerini alıp, belirlenen saatte giriş yapabiliyor. Girişten sonrası ise biraz karışık. Burnundan kıl aldırmayan müze vazifelileri hangi kısma nereden gireceğinizi, tabirsiz bir yüzle, birkaç sözcükle anlatmaya çalışıyor. Kısa cümlelerle yapılan yol tanımları bana Anadolu’da da bir şey söz etmiyor. Fransızca ve İngilizce karışımı sözlerle olunca hiç anlamıyorum. Her adımda sorma formülü ile kendimizi, müzenin ünlü cam piramidinde buluyoruz. Bu noktada ister istemez Louvre’u gördüğüm müzelerle kıyaslıyorum.
HİÇ BİTMEYEN BİR ROCK ŞENLİĞİ GİBİ
Önceden gördüğüm iki çok büyük müze var. Moskova’daki Puşkin Müzesi’ni iki defa gezdim. Rembrandt ve Picasso yapıtlarının de yer aldığı müze gördüklerim ortasında en sade gözükeni. Vatikan Müzesi ise en ihtişamlı olanıydı. Hristiyanlık devrinin ve rönesansın pek çok kıymetli yapıtının yer aldığı müze en çok Sistine Şapeli ve tavanındaki Michelangelo imzalı ünlü fresk ile biliniyor. Tavanlarının bile sanat yapıtları ile dolu olduğu Vatikan Müzesi yıllarca aklımdan çıkmadı. Fakat artık kendisini Louvre ile aldatıyorum. Louvre’u evvelkilerden, bilhassa Vatikan Müzesi’nden ayıran en kıymetli özellik tertipli yapısı. Çok büyük yapı ve onlarca galeri insanı birinci başta ürkütüyor. Lakin içerideki sistemi keşfettiğiniz birinci 15- 20 dakikadan sonra büyük bir keyifle salonları gezmeye başlıyorsunuz.
Antik Mezopotamya’dan günümüze, pek çok periyoda ilişkin eserler güya tek bir müzede toplanmış. Görsel sanatlardan ya da sanat tarihinden anlamıyor olmak Louvre’dan keyif almayı engellemiyor. Louvre Müzesi başlı başına hiç bitmeyen bir rock şenliği güya. Burada değerli olan ne görmek istediğinizi bilmek. Müzenin resmi internet sitesi galeriler stantlar hakkında detaylı bilgi veriyor. Örneğin bu ortalar Rönesans Periyodu Portekiz yapıtları bahisli bir stant var. Giorgio Vasari imzalı yapıtlardan oluşan bir stant ise önümüzdeki hafta sonra eriyor. Ancak planlamanızı yapmazsanız müzedeki seçenekler ortasında kaybolmak çok mümkün.
Turistlerin büyük çoğunluğu ünlü yapıtların görüldüğü süratli bir tipi tercih ediyor ve bir saat içinde müzeden ayrılıyor. Biz birinci başta turistik rotayı izledik. Akabinde, çıkmadan galeriler ortasında büyülenmeyi ve kaybolmayı tercih ettik. O kaybolma sırasında bir sürü süper yapıtla karşılaştım. Örneği Antoin Jean Gros imzalı ‘Napolyon’ bahisli eserler. Ya da Eugene Delacroix imzalı ‘Kos Adası Katliamı’ isimli fotoğraf. Elimden gelen tek şey fotoğraflarını çekmekti.
Louvre bir şenlik, dedim. Her şenlikte olduğu üzere Louvre’un da yıldızları var. İki numaralı yıldız, hiç kuşku yok ki, ‘Milo’nun Venüsü’ isimli heykel. 1820 yılında Yunanistan’ın Milos adasında bulunan heykelin Yunan Mitolojisi’ndeki aşk tanrıçasını simgelediği düşünülüyor. Ben dahil pek çok Louvre ziyaretçisi yapıta gerçek bir tanrıça üzere davranıp, sağdan soldan türlü fotoğrafını çekiyor.
Müzenin en değerli yapıtı ise Mona Lisa. Üzerine sayısız tartışmalar yapılan Mona Lisa, 2000’li yıllarda daha da meşhur oldu. Leonardo da Vinci’nin meşhur yapıtını yakından görmek için ise uzun bir kuyruğa girmek gerekiyor. Tam o anda, Mona Lisa’nın çabucak karşısında, tüm duvarı kaplayan Paolo Veronese imzalı ‘Kana’da Düğün’, Mona Lisa dışındaki yapıtlara de meraklı ziyaretçileri ayrıntılarıyla büyülüyor.
‘Mona Lisa’ yalnızca bulunduğu galeride görülmüyor. Louvre Müzesi’nin ikramlık eşya satan kısmı ‘Mona Lisa’lı eserden geçilmiyor. ‘Mona Lisa’lı çocuk kitapları, fincanlar ve hatta atletler, müzenin her tarafında. Fransa’nın en büyük müzesinin ve hatta Paris’in simgelerinden birinin, İtalyan bir sanatkarın yapıtı olması tarihin farklı rastlantılarından biri.
Louvre Müzesi’ni büsbütün gezmenin yaklaşık 4 gün süreceği söyleniyor. Birinci inşa edildiğinde kenti işgalden koruyan surlar bile seyahat çeşitlerinin kesimi. Bir köşe yazısına sığdırmak olağan ki sıkıntı. Müzeden çıktıktan sonra gördüklerim uzun mühlet aklımdan çıkmadı. Orta ara resmi internet sitesine girip galerilere bakıyorum. Bir de alışveriş sitelerinde Louvre bahisli kitaplara bakmaya başladım. Zevklerim artık kalıplaştı zannediyordum. Anlaşılan zevkler ve tercihler hakkında çok da argümanlı konuşmamak gerek. Artık müsaadenizle, ikramlık eşya dükkanından aldığım, Louvre ve Paris desenli kupamdan kahve içmeye gidiyorum.