Toygun Atilla
Şıkırdayan terlik sesinin sahibi, dizinin çabucak altına kadar uzanan şortu, dev gövdesini sıkı sıkıya saran t-shirtü ile 60-65 yaşlarında bir beyefendi ağabeye aitti…
“Selamın aleyküm”
Karakoldaki polisler ve vatandaşlar daima birlikte yanıtladı: “Ve aleyküm selam”
Elindeki A-4 kağıdını çabucak karşısındaki polise uzattı: “İfademi alacakmışsınız. Ha birisu benden şikayetçi mi olmuş ne ? Kimsenin tavuğuna kış demedük. Kim bizden şikayetçi olmuş”
Şivesinden Karadenizli olduğu belirliydi.
Daha konuşacaktı ancak polis memuru çabucak kelamını keserek duruma el koydu.
“Ver abi o kağıdı, bi de bana bi zahmet TC kimlik numaranı söyle”
Polis memuru bir yandan elindeki evrakı inceliyor, öteki yandan da bilgisayara TC kimlik numarasını giriyordu.
“Bey abi, durum anlaşıldı. Sen birine hakaret etmişsin. Az şöyle otur, elimizdeki işleri bitirelim. İfadeni alalım”
“Ne hakareti. Ben kimseye hakaret falan etmemişimdir. Yanlışlık olmuş herhalde. Sokağa bile sıkıntı çıkıyorum. Şeker, tansiyon ne ararsan var. Ya hastaneye gidiyoruz, ya torun görmeye. Benden şikayetçi olacak tek kişi tanıyorum. O da konuttaki yengendur. O da bizden şikayetçi olmamıştır herhalde” dedikten sonra kahkaha attı.
Karakoldaki polisler, vatandaşlar da gülüyordu.
Bey abinin, şikayetçisinin kim olduğunu öğrenmeden susmayacağı aşikâr olmuştu. Sabırsızlığı her halinden muhakkaktı.
Polis memuru merakını gidermeye karar verdi: “Ali Becerikli Başarır beyefendi abi. Şikayetçin Ali Uzman Başarır’mış. Tanıyor musun kendisini”
Karakolun kireçle boyanmış tavanına gerçek gözlerini dikti: “Ali Yetenekli Başarır, Ali Becerikli Başarır. Kimdir evladım bu, hiç tanımam bilmem kendisini. Dedim sana yanlışlık olmuş”
Polis memuru da muziplik peşindeydi.
Bıyık altından gülerek konuştu: “E be ağabeycim tanımadığın bilmediğin adama neden hakaret ediyorsun o halde. Bak sende yoruluyorsun bizi de yoruyorsun”
“Evladım tanımadığım bilmediğim adama neden hakaret edeyim. Manyak mıyım ben. Diyorum ya, belirli yanlışlık olmuş”
Polis memuru elindeki evraka bakarak, “Abicim adama toplumsal medya hesabından, “Kuduz köpek üzere ne konuşuyorsun” demişsin. Milletvekili bu Ali Uzman Başarır, o da senden şikayetçi olmuş”
“Facebook facebooktan yazdım. Hah artık hatırladım. Evet dedim. Dedim de, bu hakaret değildur ki. Kuduz köpek demenin neresi hakarettir”
Hem polisler hem de karakoldaki vatandaşlar gülüyorlardı.
Karşı masada söz alan polis memuru da elindeki evrakı bıraktı olaya müdahil oldu: “Daha ne diyeceksin beyefendi abi adama. Sokakta söylesen bunu birine hengame sebebi. Hakaret etmişsin işte adama”
“Ha ben hakaret etmişim. O da yememiş içmemiş beni şikayet etmiş o denli mudur ? Vay anasını arkadaş ne günlere kaldık. Kuduz köpek demek ne vakittir hakaret. Biz köyde kime kızsak bu türlü deruz”
Herkesi tekrar bir gülme almıştı.
“Abicim torunla torbayla ilgilense, nedir bu facebook işleri. Bak karakolluk olmuşsun”
“O facebook’un ağzına köpekler işesun emi” dediğinde karakolun içi kahkaha ile yıkılıyordu.
Tekrar konuşmaya başladı:
“Hem ayrıyeten ben ne demüşüm. Adamlar reise neler diyor. Küfrün, hakaretin bini bin para. Hem de koskoca reise ediyorlar onca lafı”
Polis memuru gülerek, “Reise hakaret edenlerin de tabirini alıyoruz beyefendi abi. Sen merak etme. Her gün bi sürü kişi burada tabir veriyor”
“İfade veriyor da ne oluyor evladım. Ettükleri küfürler yanlarına kar kalıyor. Ayrıyeten ben ne demüşüm, “Kuduz köpek üzere konuşma” demüşüm bunun neresi hakarettir. Onlar reise söverken güzel midur?”
Karakola kimsenin kimseyi ikna edemeyeceği aşikardı. Mavra bir müddet daha sürdü. Kahkahalar, gülümsemeler devam etti.
Başka bir polis memurunun karşısında söz veren ve muhalif olan kişi de sohbete katılmış, o da kendince beyefendi abiyi kızdırıyordu.
Ama herkes gülüyor, birbirlerine latife ile takılıyordu. Ortada ne hengame ne de gerginlik vardı.
Tüm bunlar, geçen hafta yaptığım bir haberle ilgili tabir vermek için gittiğim karakolda yaşandı.
Her gün onlarca kişinin toplumsal medyadaki hakaretler yüzünden söz verdiğini öğrendim.
Adliye ve karakollarda toplumsal medyadaki hakaretler yüzünden binlerce şikayet evrakı birikmiş.
Birbirlerini tanımayan beşerler, birbirlerine küfür hakaret ettiği için mahkemelik…
Karakolların yeni iş kolu ise “sosyal medya hakaretleri” ile ilgili şikayetlerle ilgili tabir almak olmuş.
Siyasetin, siyasetçilerin nahoş lisanı, onların taraftarlarının da lisanını bilhassa toplumsal medya ortamında küfür ve hakaret düzeyine çıkarıyor.
Seçimler yaklaşırken, uygunca sivrileşeceği belirli olan o lisan, toplumsal medyadaki “savaş” ortamını daha da arttıracağı ise maalesef şimdiden aşikâr.
Sosyal medya savaşlarında “hakaret ve küfür” silahı yerine “zeka ve nükteyi” artık kullanmak gerekmiyor mu?
Toygun Atilla