Yazının ilgili kısmı şöyle:
“Her vatandaş üzere gazetecilerin de milletvekilliğine yönelmeleri doğal. Geçmişte de Falih Rıfkı Atay’dan Çetin Altan’a, Altan Öymen’den Bülent Ecevit’e kadar gazetecilikten siyasete geçen çok isim oldu, olacak da… Batı’da da örneği var gazetecilerin siyasete geçmelerinin…
Önemli olan bir gazetecinin ya da bir müellifin, mesleğini, siyasi mesleği için basamak olarak kullanmaması. Ama bir gazeteci, aday olunca ister istemez o ana kadar yaptığı gazetecilikle ilgili bu türlü bir kuşku doğuyor. Hele de siyasi partileri izleyen bir gazeteci ise haber ve yazılarını siyasi ikbal planı için kullandı mı; partisi ile evvelden de özdeşleşmiş miydi üzere sorular akla geliyor. Bu sorulara karşılık bulmak için o kişinin gazetecilik geçmişine bakmak kâfi.
Ayrıca milletvekili adayı olduktan sonra bile hâlâ gazeteci unvanını kullananlar oluyor, bu gerçek değil. Bir partiye üye olup milletvekilliğine adaylığını koyan bir gazeteci, artık çizginin öbür tarafına geçmiş, faal bir siyasetçi olmuştur. Partisi ile ortasında bir çıkar bağı olduğu ilan edildiğine nazaran o noktadan itibaren partili kimliğini kullanması gerekir. Hem etkin siyasetçi hem de bağımsız ve objektif gazeteci rolü uyuşmaz; ortada kan uyuşmazlığı vardır.
Dikkat ettim, AKP ve CHP’den aday olan meslektaşlarımızın çıktıkları TV programlarında hâlâ “gazeteci” yazıyor ekranlarda. Halbuki bu meslektaşlarımız artık “Milletvekili aday adayı” ya da partili olarak anılmalı. Tercihlerinin gereğini yapmak, izleyiciyi de yanlış bilgilendirmemek durumunda olduklarını hatırlatıyor, uyarıyorum.
TİP’ten aday olan İrfan Değirmenci’nin ekrana veda edeceğini açıklaması, aday olmalarına karşın hâlâ “gazeteci” kimliğini ekranlarda, gazetelerde kullanan meslektaşlara örnek olmalı.”
