Gazeteci Müellif Ertuğrul Özkök’ün Tansu’ya Mektupları devam ediyor.
“Muhlis Bey”, “Arap Kadri” ve “Press Bey” üzere pek çok tiplemeyle yeni hususlara değinen, Hürriyet gazetesi çizeri karikatürist Latif Demirci 61 yaşında hayatını kaybetti.
Ertuğrul Özkök, AKP kurucularından Bülent Arınç’ın Latif Demirci’nin mevtini nasıl karşıladığına ait bir yazı kaleme aldı.
Ertuğrul Özkök şunları kaydetti:
“Dün öğlen saatlerinde çok değişik bir bildiri aldım.
Bir AKP kurucusundan geliyordu.
Bülent Arınç’tan…
İleti motamot şöyleydi:
“Ertuğrul Beyefendi inanın çok üzüldüm. Allah rahmet eylesin çizgileri ve esprileri çok hoştu. Çok zeki bir insandı büyük bir kayıp oldu. Lütfen yakınlarına başsağlığı dileklerimi iletiniz. Size ve eşiniz hanımefendiye selam ve sevgiler.”
Vazifemi bu yazı ile yerine getiriyorum.
BÜLENT ARINÇ BU BİLDİRİSİ NEDEN BANA YAZDI
Zira Latif Demirci’nin mevt haberini ona ben verdim.
O vakit diyeceksiniz ki, “Niye haberi ona verme gereksinimi duydun?”
Onun da sebebi şu:
Bülent Arınç bir orta siyasete orta verip, konutuna çekilmişti.
İki yıl sonra tekrar siyasete dönüşünde, onu ziyaret etmiş ve bir mühlet sohbet etmiştim.
O gün bana şunları söylemişti:
“Bu 2 yıl boyunca çok düşündüm. Bu müddette öfkelerimden arınmaya çalıştım. Eşimin bu mevzuda bana çok yardımı dokundu. O günlerde şunu anladım ki, özgür bir basın, makul bir muhalefet hepimiz için uygundur. Mesela bu devirde Latif Demirci’nin karikatürleri beni çok etkiledi. Bizi eleştiriyordu lakin muhalefeti de eleştiriyordu. Ahmet Necdet Sezer üzerine yaptığı bir karikatürü hiç unutmadım, saklıyorum.”
BÜLENT BEYEFENDİ BİRLİKTE LEMAN MECMUASINA GİDELİM
O günlerde iktidar Leman mecmuasına ağır biçimde yükleniyordu.
Onun üzerine ben de “Sayın lider haydi birlikte gidip Leman mecmuasını ziyaret edelim” dedim.
O da “Çok düzgün olur” dedi.
Ne yazık ki o ziyareti gerçekleştiremedik.
Ahmet Hakan dün Hürriyet’te “Latif Demirci’nin yeri doldurulamaz” diye yazmış.
Çok doğru…
Doldurulamaz.
Niçin doldurulamayacağını da en hoş anlatan şeylerden biri Bülent Arınç’ın işte bu samimi iletisidir.
FANİLAYLA TELEVİZYON SEYREDEN
VATANDAŞ HER ŞEYİ ANLATIYORDU
Latif Türk medyasının tanıdığı en şık çizerlerden biriydi.
Sokaktaki Türk vatandaşını, kahvede okey oynayan, otobüslere binen, pazarlarda alışveriş eden, stadyumları dolduran, meskeninde üstünde fanilasıyla televizyon seyreden insanın gözündeki muzipliği, saflığı, cingözlüğü en güzel anlatan çizerimizdi.
YARATTIĞI PRESS BEYEFENDİ KARAKTERİ MEDYAYA EN ŞIK ELEŞTİRİYDİ
Hepimizi eleştirirdi.
Birçok köşe müellifinin beni yerden yere vurduğu, hakaret ettiği günlerde, benden esinlenerek “Press Bey” isimli bir köşe müellifi karakteri yaratmıştı.
Elinde değerli şarapla, tatillerde başında şapkasıyla şezlongda yatan, rock konserlerinde dolaşan bir karakterdi bu.
Birinci kez Türk basının bana nazaran en büyük yöneticilerinden biri olan Neyyire Özkan’ın hazırladığı “Hürriyet Pazar’da yayınlandı bu karakter.
Neyyire beni çok uygun tanıdığı için bana hiç sormadan yayınladı bu karikatürü.
Gördüğüm an gülmekten yere yıkıldım.
O karakter kitap haline geldi.
Konutumda baş ucu kitabımdır.
Bugüne kadar kimse beni bu kadar şık, bu kadar ince, bu kadar keyifli ti’ye almadı.
Hepimizi yerli yerine oturtan olağanüstü çizgilerdi bunlar.
LATİF, TOM MİKS ÜZEREYDİ YARALAMADAN VURURDU
Latif büyük bir çizerdi.
İnsan psikolojisini görsel olarak hayal edebilen bir yeteneği vardı.
Elindeki silah nükleer güçteydi.
Lakin onu hiçbir vakit öldürücü bir ok yahut mermi haline getirmedi.
Yaralamadan vururdu sizi daima.
Tıpkı çocukluğumun temiz kahramanı Tom Miks üzere, “Zıp..zıp” diye giden mermileri, karşısındaki insanın elini bile değil, yalnızca elindeki silahı vurup düşürürdü.
Onun sözlüğünde “Etkisiz hale getirmenin” manası buydu.
Yeri doldurulamayacak biricikliği budur işte.
Zarafeti…
İnsancıllığı…
İnsan sevgisi…
O TÜRKİYE’NİN GÜNAHSIZ YILLARINDAN MİRAS BİR TEKTAŞTI
Onun lügatında nefret yoktu.
Yalnızca günahsız itirazlar vardı.
Türkiye’nin pak yıllarından bize miras kalan şık bir tektaştı Latif…
Yarın cenazesini kaldıracağız.
Onu son bir hatıra ile uğurlamak istiyorum.
BEKİR’İ KAYBETTİĞİMİZ GÜN BANA ÇİZDİĞİ KARİKATÜR
Bekir Coşkun’u kaybettiğimiz gün onu aradım ve “Latif benim gazetedeki köşem için Bekir’e bir veda karikatürü çizebilir misin?” diye sordum.
Her zamanki üzere “Bir bakayım” dedi.
Yarım saat sonra o efsane veda çizgisi önümdeydi.
Kanatlanıp göklere uçan bir Bekir…
Ve bulutların üzerinde, arşıalada onu heyecanla bekleyen sevgili Pako’su…
Çok ağlamıştım o gün…
Artık elimde yetenek olsaydı, birebir çizgiyi Latif için çizerdim.
Onu da bir melek üzere kanatlarıyla göklere yükselirken gösterirdim.
Yukarda, bulutların üstünde ise Oğuz abi, Tekin Aral, Bekir Coşkun onu bekliyor olurdu…
Olağan ki, kuyruğunu sevgiyle sallayan heyecanlı Pako da…
Onsuz bu çizgi eksik kalırdı…
Ertuğrul Özkök
Odatv.com