Toygun Atilla
Geceli gündüzlü amansız bir takip sürüyor.
Tam yakaladık dedikleri uyuşturucu baronu, son anda kirişi kırıyor.
Bir, iki, üç…
Bu artık tesadüf olamazdı.
Sızıntı vardı.
Herkes birbirinden kuşku ediyor.
Şüphelendikleri meslektaşlarını çaktırmadan devre dışı bırakıyorlar.
Artık operasyon için start verilebilinirdi.
Tam harekete geçiyorlar ki…
Uyuşturucu baronunun rakip çete tarafından öldürüldüğü haberi geliyor.
Uyuşturucu baronuna bilgi veren meslektaşlarını devre dışı bırakmışlardı fakat rakip çete için çalışan meslektaşlarının da ortalarında olduğunun farkında değillerdi.
Meğer ki,
Hasım uyuşturucu baronunun telefonundan gelen sinyal bilgileri, çoktan rakip çeteye sızdırılmıştı bile…
Geçmişte tek tük de olsa yaşanan bu ve gibisi olaylar artık basına yansımıyor.
Kol kırılıyor yen içinde kalıyor.
Fakat,
Kamuoyuna yansımayan bu olaylar, maalesef artık emniyet içinde sıradan günlük bir olay…
Yoksulluk, yolsuzluğun art bahçesi.
Üzülerek söylemek zorundayım.
Dürüst polisler, sistemin kolonlarını tutmak da zorlanıyor.
Kokuşmuşluğun, çürümenin içinde yazgılarını yaşıyorlar.
Kol kırılıyor, yen içinde kalmıyor.
Milyonluk villalarda memur maaşı ile oturmaktan çekinmeyen polis şefleri,
Yalnızca açığa alınarak yahut meslekten uzaklaştırılarak sistem dışına çıkartılan lakin isimli olarak yargılanmayan istihbaratçılar.
Uyuşturucu baronları ile çete başkanları ile iş tutanlar.
Yaptıkları yanlarına kar kalanlar…
Sistem zehirleniyor.
Meksika, Kolombiya’daki kokuşmuş polisiye öyküleri artık yalnızca dizilerde, sinemalarda yaşanmıyor.
Ülkenin acı gerçeği haline geliyor…
Hayat pahalılaştıkça, beşerler ucuzlaşıyor.
Siyasetse şimdi buna tahlil üretemiyor.
Toygun Atilla