Cem Toker’in aşağıdaki Twitter iletisi ile hafif yollu nazire ediyor. Eh o kadar da olsun natürel.
Cem Toker’in paylaştığı Twette ise şu tabirleri yer aldı:
“İsrail’in Tel Aviv’den taşıdı diye ortalığı birbirine kattığımız, İslam İşbirliği Teşkilatı’nı apar topar İstanbul’a topladığımız, yeni başşehri Kudüs’te mi bu imgeler?”
Sinema burada.
Evet Sayın Cavuşoğlu’nun İsrail aleyhindeki suçlamaları herkes bilhassa de İsrail’deki Dışişleri ve dış siyaset uzmanları pek net olarak hatırlamaktadır. Basında bütün ağır sözleri unutmuş değildir. Burada her ifadeyi tek tek hatırlatmaya da pek gerek görmüyorum. Zira bu yazının maksadı bu polemiğe girmek değildir.
Vurgulamak istediğim siyasi kimlikli şahısların gerçek hayattaki kişilikleri ile siyasi arenada gördüğümüz kişilikleri ortasında dayanılmaz fark olduğudur. Bu yalnızca Mevlüt Beyefendi için olmayıp her ülkedeki her siyasi kişilik için geçerlidir.
Mevlüt Beyefendi kanımca yeterli ve epey da hassas ve hisli bir insan. Nasıl karar verdin derseniz. Yad Vashem soykırım müzesinde anıta çelenk koyarken ne kadar duygulandığını görmemek mümkün değil. Güzel o müzeyi en az 40 defa ziyaret etmeme karşın her seferinde tüylerim diken diken olarak çıktığımı da biliyorum. Demem o ki en ruhsuz kişi bile 6 milyon insanın nasıl bu biçimde organize olarak öldürülebildiğini gördükten sonra duygusallaşmaması ve düşünmemesi pek muhtemel değil. Yeniden de Mevlüt Bey’in siyasi arenadaki kişiliği ile buradaki kişiliğinin farklı olduğunu belirtmek isterim.
Esasen siyasi siyasette İsrail Devleti ile de paylaşılan işbirliği bahislerinden birinin İslamofobi ile gayret olduğu ve daha seksi görünebilmesi için de İslamofobi sözcüğünün yanına bir de Antisemitizm eklenmesi de pek tesadüf değildir kuşkusuz. Herhalde İsrail tarafı yalnızca İslamofobi ile çabayı tek başına kabul etmezlerdi tasası ile Antisemitizm sözü de eklendi ve iki devletim bu uğurda çabaya ve bu uğraşta de işbirliğine karar verdiler. Evet lakin nasıl çaba edecekleri ve neler yapacaklarını yahut neleri de yapmayacaklarını kimse şimdi açıklamadı. Umarım bu bir program çerçevesinde ele alınır.
Hatırlatmak isterim ki Sayın T.C. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın 2005 yılındaki ziyareti esnasında tıpkı soykırım müzesinde anı defterine yazıp imzaladığı beyanında da Antisemitizm ile gayret edeceğini yazmıştı. Bunu yazdıktan sonrada “İsrail terör devleti” kelamlarını sık sık tekrar etmişti.
Dediğim üzere soykırım müzesinde imzalarken insani kişiliği ile bu kelamları sarf ederken ki siyasi kişiliği farklı idi. Ben buna Tahtakale ağzı ile ekmek ortası yahut oy sıkıntısı de diyebilirim. Yani bu sözlere bakıp ‘Erdoğan Yahudi düşmanıdır’ demek çokta gerçek değildir. Yalnızca o günkü siyasi muhtaçlık bunu gerektiriyordu diye görmek lazım.
Pekala bunu unutmak yahut görmezden mi gelmek lazım. Hayır biz unutsak bile basın unutmaz unutturmaz. Fakat bu nedenle de ‘iki ülkem’ ortasında sıkıntı olmaması epeyce sevindiricidir.
Hayatta her şey geçer İbranice müziği bu durumlar için uygundur sanırım.
Lakin unutmayın ki her siyasi kişiliği bir de gerçek insani kişiliği vardır ve bu insani kişilikleri daha fazla ön plana çıkarmalarını tavsiye etmemiz de fayda vardır. Unutmasınlar lütfen.
Rafael Sadi