İzmir’de annesi ve bakıcılarının takviyesiyle hayatını sürdüren serebral palsi hastası Sema Yılmazgil, burnunun ucuyla tabletin ekranına dokunarak yazdığı “Sevginin Gücü” isimli çocuk kitabını bastırmaya hazırlanıyor.
Doğum sırasında beyninin oksijensiz kalması nedeniyle serebral palsi hastası olan Sema Yılmazgil, Eskişehir’de başlayan ömür gayretini İzmir’de bakıcılarının yardımıyla sürdürüyor.
Eskişehir’de Porsuk İlkokuluna annesinin tekerlekli sandalyeyle götürdüğü Yılmazgil, tedavisi için 2000 yılında taşındıkları İzmir’de açık öğretim ortaokul ve lise eğitimlerini tamamladı.
Lisenin akabinde 2010’da Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Sosyoloji Bölümü’nü kazanan Sema Yılmazgil, o devir bakıcısının hayatını kaybetmesi üzerine okula devam edemedi.
Ellerini ve ayaklarını kullanamadığı için tekerlekli sandalyeye bağlı yaşayan Yılmazgil, tüm gününü meskende kitap okuyarak geçirmeye başladı.
Evde kaldığı müddet içinde çocuk tiyatrosu yazan ve karikatür çizen Sema Yılmazgil, en büyük hayali olan bir çocuk kitabını çıkarabilmek için harekete geçti.
Hastalığının yol açtığı kasılmalar nedeniyle yalnızca burnunu kullanabilen Yılmazgil, burnunun ucuyla dokunduğu tabletin ekranında her harfi zahmetle yazarak “Sevginin Gücü” isimli kitabını yaklaşık 2 yılda tamamladı.
Belediyenin dayanağıyla kitabını bastırmaya hazırlanıyor
Yılmazgil, engelli “Rüya” ile arkadaşı “Oya”nın üstesinden geldikleri zorlukları anlattığı 63 sayfalık çocuk kitabını, Balçova Belediyesinin dayanağıyla bastırmaya hazırlanıyor.
Çok sayıda beşere öykülerini ulaştırabilmek gayesiyle sponsor arayışına başlayan Yılmazgil, kendi parasını kazanabilmek için yeniden burnunu kullanarak uzaktan bilgisayar, tablet yahut telefonla çalışabileceği bir iş bulmak istiyor.
Balçova’daki bir apartmanın taban katında, 88 yaşındaki annesi Müzeyyen Yılmazgil, gündüz ile gece çalışan 2 başka bakıcısıyla yaşayan Sema Yılmazgil, AA muhabirine, yaşadıklarını ve gayelerini yazı aracılığıyla anlattı.
Çok üzüldüğü ve depresyona girdiği vakitler olduğunu belirten Yılmazgil, yeniden de çalışmaktan vazgeçmediğini tabir etti.
Yılmazgil, engelli birey olarak yaşamanın ve hayatta kalmanın yollarını aradığını vurgulayarak, şunları kaydetti:
“1997-2000 ve 2003 yıllarında TRT’nin düzenlediği radyo çocuk tiyatrosu yarışına, kollarımın kaslarındaki kasılmalarımdan ötürü burnumla elektronik daktilomla yazdığım radyo tiyatrolarım ile katıldım ama bir derece alamadım. Daha sonra İzmir Büyükşehir Belediyesinin düzenlediği engelliler bahisli karikatür müsabakasında mansiyon mükafatı aldım. Karikatürümü elektronik daktilomla çizdim ve artık de çocuk kıssaları yazıyorum. Bir engelli olarak kendi paramı kazanmak zorundayım. O yüzden bir yerden başlamak istiyorum.”
Anne Müzeyyen Yılmazgil ise artık çok yaşlandığını, bu nedenle kızının geleceği için endişelendiğini belirtti.
Kızının her türlü zorluğa karşın yaşama sevincini hiç kaybetmediğini anlatan Müzeyyen Yılmazgil, Sema’nın memnunluğu hak ettiğine, başarılı bir muharrir olacağına inandığını kelamlarına ekledi.