Geçtiğimiz günlerde mevt yıldönümüydü “Gül üzere zabıta dururken kızını çöpçüye veren” o asil adamın. Bugün bile lisanlarda pelesenk olan “İki yüzlük bir de horoz. Hem de iri. 40 yıllık katır oldu qatre” repliklerinin sahibi şair, ressam, oyuncu, senarist, direktör Mehmet İhsan Yüce’nin vefatın üzerinden tam 31 sene geçmiş.
23 Ocak 1929 yılında Dağıstan göçmeni Kafkas bir ailenin oğlu olarak dünyaya gelir İhsan Büyük Elazığ’da. Sonra ailesiyle birlikte taşındığı İzmir’de eğitimine devam eder. Sırasıyla İzmir Atatürk Lisesi ve İktisadi ve Ticari İlimler Akademisinde okur. Okulu bitince özel şirketlerde muhasebecilik yapmaya başlar. Aradığını bu işlerde bulamayan usta en sonunda tiyatroya yönelir. Tabi bu yöneliş onu Türk sinemasında anıtlaşmış isimlerden biri yapacaktır lakin o bunu şimdilik bilmemektedir.
1952 yılında İzmir Halk ve Çocuk Tiyatrosu ile birinci sahne tozunu burada yutar. Beş sene sonra ise birinci önemli tiyatro oyunu “Akın” isimli oyun olmuştur İhsan Yüce’nin. Sonrasında “Bizim Tiyatro” grubunu kurar fakat bu takımın ömrü bir sene gitmez. İzmir’de turnede tanıştığı Lale Oraloğlu’nun grubu olan Oraloğlu Tiyatrosuna katılır ve iki senede bu grupla çalışır.
Yalnızca konut kiramı ödeyebilmek için girdim sinemaya diyeceği beyaz perde seyahati ise “Altın Yumru” sineması ile başlar. Peşinden kurduğu Aslıer Sinema şirketi ile beyaz perde seyahatine devam eder usta. Türk sineması ona kült sinemalar kazandıracak bu büyük ismi daha tam manasıyla tanımış değildir. Senarist olarak ise birinci sineması “Hayat Cehennemi”dir.
İŞÇİLER SAYESİNDE BUGÜN BURALARDA
Ona Antalya Altın Portakal sinema şenliğinde en başarılı erkek oyuncu mükafatını getiren sinema ise Derya Gülü isimli sinema olmuştur. Kemal Sunal’ın oynadığı 60 sinemada onun kaleminden çıkmıştır. Kibar Feyzo’nun Hacı Hüso’su, Sefil Bilo’nun Sivan’ı İhsan Ulu 1991 yılında Salacaktaki konutunda senaryo yazarken geçirdiği kalp krizi sonucu vefat eder. Bugün bile birçok insanın fotoğrafını görmeden tanımadığı, gazetelerin öldüğünde yazmadığı bu koca yürekli dev Karacaahmet’teki mezarlığında yatmaktadır. Sinema uğruna birden fazla vakit kirasını ödeyemeyen, hakkını bir türlü alamayan o hoş gülüşlü İhsan Yüce’yi onun üzere mizah yazma uğraşı veren ben kendi adıma minnet ve şükranla anıyorum. Türk sineması sizler üzere işçiler sayesinde bugün buralarda, ışıklar içinde uyu usta.
Efendim tekrar geldik bu haftaki yazımızın sonuna. Bu hafta biraz duygusal oldu maruz görün, onu da bu türlü pahalı isimleri unutturmama gayretimize verin derim. Neyse ben “Ateş Başı” öykümü anlatıp çekileyim size de memnun ve keyifli bir hafta sonu geçirmenizi canı gönülden dileyeyim.
Tabibin biri akıl hastanesini gezerken önüne çıkan birinci hastayı çekip birkaç soru sorar. Birkaç soru sonra “Tek kulağını kesersem ne olur” deyince hasta canım yanar diye karşılık verir. Tabip elindeki kâğıtları işaretleyip “Peki iki kulağını kesersem ne olur” der. Hasta bu defa göremem diye karşılık verir. Tabip bu yanıtı da işaretleyip giderken “çok enteresan bir yaklaşım, demek göremez” deyince soruyu cevaplayan hasta yanındakine “Bu adam da bizi mecnun sanıyor. İki kulağımı keserse ben gözlükleri nereme takıp çevreyi göreceğim” der.
Haftaya görüşmek üzere sevgi ve saygılarımla…
Gurur Düzyatanlar