İhsan Yılmaz’ın Edip Cansever ile ilgili yazısının tamamı şu halde:
“Şair Edip Cansever’in oğlu Ömer Cansever, bir mühlet evvel babasının kütüphanesinin bir kısmını Mimar Sinan Hoş Sanatlar Üniversitesi bünyesindeki Akademi Kütüphanesi’ne bağışlamıştı.
Edip Cansever ismine imzalanan eserler, okuduğu kitaplar, şairin elyazmaları ve yüklü olarak sanat mecmualarından oluşan koleksiyonunun yanı sıra masası, gözlüğü, daktilosu, satranç ekibi üzere şahsî eşyası da bağışlananlar ortasındaydı.
Elyazmalarının ortasından şairin daha evvel hiçbir yerde yayınlanmamış iki şiiri çıktı. kitap-lık mecmuası, Mayıs – Haziran sayısında bu iki şiiri el yazılarının orijinalleriyle birlikte yayımladı.
Cansever’in bunları neden mecmualarda yayınlamadığı ya da kitaplarına almadığı bilinmiyor. Büyük ihtimalle şiirleri yazdığı kâğıtları kitaplarından birinin ortasına koydu ve orada unuttu. Zira daha evvel peçetelere yazdığı ve eşyasının ortasından çıkan şiir notları da bulunmuştu.
Her iki şiirin altına da imza atmış. Başladığı bir şiirin yarım kalan notları olsa imza atmazdı. Muhakkak ki üzerinde sonra çalışırım diyerek yazıp unuttuğu iki şiir.
Birinci şiirde birinci mısranın birinci sözü ‘duynun mu’ diye yazılmış. Şiirleri yayın hazırlayan Habil Sağlam, “sehven ‘d’ yerine ‘n’ harfini kullandığını düşünerek bu kelimeyi ‘duydun mu’ biçiminde yazdık” diyor. Şiirlerin altındaki imzalar da ‘eDip’ ve ‘EDİP’ olarak atılmış.
Üzerlerinde çalışıp yayınlasa nasıl olurdu bilmiyorum ancak bu halleriyle de çok güzel iki Edip Cansever şiiri. İşte o şiirler: