Van’ın Erciş ilçesinde, 12 yıl evvel meydana gelen 7,2 büyüklüğündeki zelzelede yıkılan binanın enkazından 108 saat sonra çıkarılan Ferhat Tokay, kendisini kurtaran sıhhat görevlilerinden etkilenip hemşire olarak insanlara yardım etmeye çalışıyor.
Merkez üssü Tabanlı köyü olan, 604 kişinin öldüğü 23 Ekim 2011’deki zelzelenin üzerinden yıllar geçmesine karşın, hayatını kaybedenlerin acısı, yakınlarının yüreğindeki tazeliğini koruyor.
Depremin en çok hasara yol açtığı Erciş ilçesinde yaşayan 25 yaşındaki Tokay, birçok yakınını sarsıntıda kaybetti, kendisi de yıkılan binanın altında kaldı.
Soğuk havada, karanlıkta saatlerce kurtarılmayı bekleyen Tokay, 108 saat sonra enkaz altından çıkarılarak zelzelenin sembol isimlerinden biri oldu.
Tedavisinin akabinde sıhhatine kavuşan Tokay, sıhhat takımlarını örnek alarak hemşire oldu, afetlerde insanlara yardımcı olmak için arama kurtarma ve birinci yardım eğitimlerini de tamamladı.
“KIYAMET KOPTU SANDIM”
Erciş Devlet Hastanesinde misyon yapan ve zelzelede kaybettiği yakınlarının kabrini ziyaret eden Tokay, yaklaşık 5 gün enkaz altında kaldıktan sonra grupların gayretiyle kurtarıldığını söyledi.
Ekiplerin çabası sayesinde şu anda hayatta olduğunu belirten Tokay, şöyle devam etti:
“Deprem olduğunda 13 yaşındaydım. Sarsıntısı algılayamadım ve kıyamet koptu sandım. Bir mühlet geçtikten sonra sesler duymaya başladım. İnsanların çığlık sesleri geliyordu. Hiçbir ışık yoktu, her taraf karanlıktı. Küçük bir cep telefonum vardı, ışığını açıp daha geniş bir yere gittim. 15 dakika sonra tekrar zelzele oldu ve bulunduğum yer de daraldı. Orada sıkıştım. Sesimi duyan yoktu. Yardım istedim lakin ses gelmedi, kimse sesimi duymadı. Birinci vakitler korkuyor ve dua ediyordum. Sonra vakit geçtikçe insanın korkusu telaşı artıyor. Bir yandan da umut var zira dışardan gelen sesler gelmeye devam ediyordu. O anda ailemi düşündüm. Onlara ne olduğunu merak ettim. Bizim konut de yıkıldı mı bilmiyordum. Çok üzülüyordum fakat çok şükür onlar hayattaydı.” sözlerini kullandı.
“BANA BEŞİNCİ GÜN ULAŞILDI”
Enkaz altında hareket bile edemediğini, öylece kurtarılmayı beklediğini lisana getiren Tokay, “Ekipler beşinci günde bana ulaştı. Bir ışık gördüm, küçük demir modülleriyle delikler açıp birileri var mı yok mu diye denetim ediyorlardı. O anda şanslıydım, ayaklarımın ucuna denk gelen kısmı deldiler. Biri ayağımı tuttu, ben de seslendim, su vermelerini istedim. Benim moralimi yüksek tutmaya çalıştılar. Kurtarma sürecini başlattıktan sonra benle daima diyalog halindeydiler. Çok susamıştım bir orta idrarımı içmek istedim lakin kaldığım alan çok dar olduğu için yapamadım.” diye konuştu.
Susuzluk ve açlığın çok sıkıntı olduğunu, bu nedenle enkaz altında çok kahır yaşadığını tabir eden Tokay, bulunduğu Sevgi Apartmanı’nda onlarca kişinin hayatını kaybettiğini belirtti.
Binanın enkazından çok az kişinin yaralı kurtarıldığını, onlardan biri olmanın sevincini yaşadığını vurgulayan Tokay, “Beni kurtaran grupla Muğla’da bir ortaya geldim. Onlara fedakarlıkları için teşekkür ettim. Onlardan etkilenerek insanlara yardımcı olmaya karar verdim ve hemşire oldum. Ülkemizde deprem ya da bir afet olduğunda insanlara yardımcı olabilmek, onları kurtarabilmek için arama kurtarma ve birinci yardım eğitimlerimi tamamladım.” dedi.
KUZENİ ZELZELE DAVALARINA BAKIYOR
Tokay’ın kuzeni Davet Çağan Yılmaz ise 20’ye yakın akrabasını zelzelede kaybetmenin kederini yaşadıklarını söyledi.
Depreme 13 yaşındayken yakalandığını anlatan Yılmaz, depremzedelerin, meskeni yıkılanların mağduriyetlerini görünce avukat olmaya karar verdiğini lisana getirdi.
Sarsıntılar sırasında meskendeki dolabın üzerine devrildiğini belirten Yılmaz, şunları kaydetti:
“Çok şükür meskenimiz yıkılmadı fakat çok yakınımızı kaybettik. Yanlışsız yapılmadığı için yıkılan binalarda tanıdığımız, bildiğimiz beşerler öldü. Bunları görünce avukat olmaya karar verdim. Bu halde yönetmeliklere karşıt binaların üretimiyle ilgili itirazlarımızı yapıyoruz. 2011 sarsıntısından devam eden belgeler var. O periyotta 8. sınıf öğrencisi iken, şu an bir avukat olarak deprem dosyalarına bakıyorum. Zelzele mağdurlarına yardımcı olabilmek için evraklara taraf oluyorum. O günden bugüne binalar yenilense de kaybettiğimiz hemşerilerimizi de eski ruhumuzu da bulamadık.”
