Mahsum Kara
DİYARBAKIR – Batmanlı ressam Ruken Ekinci’nin “Yaşama Tutunan Renkler” isimli standı, Diyarbakır’da sanatseverlere buluştu. Diyarbakır’ın tarihi Sur ilçesinde bulunan Amytis Mekan’da bir ay boyunca açık olacak stantta, “Elçi’nin Çığlığı”, “Medeniyetlerin İkinci Dili”, “Musa Anter”, “Kainatın Sırrı”, “Göçe Karşı Dumanın Mücadelesi”, “Metaverse Girdabı”, “Fırtınalarla Boğuşan Bayan Savaşçı”, “Empatinin Sonsuzluğa Uğurlanması” üzere eserler yer alıyor.
Ekinci, Diyarbakır’da açtığı stant ve sanat ömrüne dair Gazete Duvar’a konuştu.
‘SANATA ATIKLARLA, TOPRAKLA BAŞLADIM’
Resme olan ilgisinin çocukken başladığını söyleyen Ekinci, sanat seyahatini şöyle anlattı:
“Hayat kurallarından ötürü okulu bırakmak zorunda kaldım lakin fotoğraf yapmayı hiç bırakmadım. Kendimi, yaşadıklarımı daima fotoğrafla söz etmeye çalıştım. Çizmek bana her vakit faklı bir şeyler katıyordu. Her vakit hayalimdi stant açmak ve daima bu hayalimi gerçekleştirmek için çabaladım, uğraştım. Birinci iki standımı Batman’da açtım. Hayalim doğrultusunda üçüncü standımı de Diyarbakır’da açmış oldum. Doğayı, hayatı seviyorum, bundan ötürü yaptığım bütün yapıtları elde ettiğim atık gereçlerden yapıyorum. Sanatın tabiatın bir kesimi olduğunu düşünüyorum. Bu coğrafyada yaşanan olayları ve meseleleri sanatla lisana getirmeye çalıştım her vakit. Karşılaştığım maniler ve olanaksızlıklar sanat seyahatimde üretim yapmamı engelleyemedi. Aslında olanaksızlıklardan ötürü ben tabiattaki her şeye sanat gözüyle baktım. Bir taşa, toprağa ve ağaca baktığım vakit bunu nasıl sanatsal bir yapıta dönüştürebilirim fikri ortaya çıktı. Ben atıklarla, toprakla, evimdeki materyallerle başladım sanata ve bu istikametli eserler ürettim. Yaptığım yapıtlarla sanata farklı boyut, farklı bir yorum kazandırmaya çalıştım.”
‘ESERLERİM BENİM ÖMRÜMÜ, KİMLİĞİMİ VE YAŞADIĞIM COĞRAFYAYI ANLATIYOR’
Sanatı hayatta bir uğraş biçimi olarak tanımladığını söz eden Ekinci, kelamlarına şöyle devam etti:
“Yaşadığım tüm zorlukları sanatın gücü sayesinde aştım. Yapıtlarım benim hayatımı, bakış açımı, bedellerimi, kimliğimi ve yaşadığım coğrafyayı anlatıyor. Sanat yaparken yaratıcı, kendine mahsus bir şeyler ortaya koyman gerekiyor. Ben daima bunu düşünerek hareket ettim. Şayet sen üretemiyorsan ve bir farkındalık yaratamıyorsan sanatla uğraşıyorum diyemezsin. Buradan evvel 30 yapıtla Batman’da bir stant açtım ve 6 ay sonra 4 özel eser daha ekleyerek Diyarbakır’a geldim. Diyarbakır’da stant açmamın sebeplerinden biri, buranın benim coğrafyam olmasıydı. Mezopotamya’da yaşananlara genel olarak bakıyorum ve bu yaşananlar bu coğrafyanın ortak bedelleridir. Ben yapıtlarımda de bunu yansıtmak ve göstermek istedim. Tablolarımda Apê Musa ve Tahir Elçi var, benim coğrafyamın insanlarıdır. Genel olarak tablolarım onların gayretini ve kıymetlerini yansıtıyor. Yaptığım yapıtlarla bu topraklarda barışı ölümsüzleştirmeye çalışıyorum. Tıpkı yapıtlarımda çizdiğim insanların bu topraklara barışın gelmesi için gayret ettikleri üzere. Ben de yapıtlarımda onları çizerek onların barış için verdiği çabayı ölümsüzleştirmeye çalışıyorum.”
‘DAYIMLA BİRLİKTE ÇOCUKLUĞUMU KATLETTİLER’
Ekinci, yapıtlarının içinde kahve telvesi ile yaptığı, dayısı Hatip Kılıç’a ilişkin portreyi gösterirken, “12 Eylül devrinde Diyarbakır Cezaevi’nde faili meçhul sonucu kaybettik. O benim çocukluğumdu, çocukluğumun yarım kalmışlığıdır. Dayımla birlikte benim de çocukluğumu katlettiler” dedi.
Yaptığı fotoğrafları hayatının bir kesimi ve yaşadıklarının kendisinde bıraktığı izlerin dışa vurulmuş hali olarak tanımlayan Ekinci, “Resim yapmak için rastgele bir eğitim almadım. Yaşadıklarımı, bu coğrafyada insanların yaşadıklarını en âlâ yaptığım işle, yani fotoğrafla bunu göstermeye çalışıyorum” diye konuştu.