Yeni Akit Gazetesi muharriri Abdurrahman Dilipak bugünkü köşesinde iktidarın Finlandiya ve İsveç’in NATO üyeliğiyle ilgili değiştirdiğini fikrini köşesine taşıyarak bu tavrın muhtemel sonuçları üzerinden AKP’ye yüklendi.
Abdurrahman Dilipak “The Economist’e nazaran, ‘Türkiye 4’lü doruktan istediklerini aldı”‘ başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyle:
“Ama Rusya tıpkı şeyi söylemiyor natürel. Yalnızca vaad aldık ve karşılığında somut bir adım attık. Olağan Rusya’nın bu saatten sonra Türkiye’ye karşı nasıl hal takınacağını göreceğiz. Zira bu adımla birlikte Rusya’nın Baltık koridoru, NATO’nun denetimine geçebilecek.
NATO’nun bundan sonraki adımları Karadeniz’de, Ukrayna, Gürcistan ve eş vakitli olarak Ermenistan üzerinde olacaktır. Artık gözümüz Karadeniz, Kafkaslar ve Azerbaycan’da, Ege’de, Doğu Akdeniz’de ve Suriye, Irak cephesinde olacak! Washington, Londra, Berlin Paris, Atina, Telaviv, Moskova, Pekin çizgisinde olacak. Görünen o ki, bu “neşeli zirve”den çıkan sonuca nazaran, Türkiye NATO’nun “uygun bir stratejik, taktik üs”sü olmaya devam edecek. İnşallah yanılıyorumdur.
Onların bir planı varsa, Allah’ın da bir kararı var. La galibe illallah!
DİKKAT! Tasa edilen bir mevzu var: Rusya da, Ankara’nın buna karşılık olarak karşılığını Ermenistan ve Suriye üzerinden verirse ne olacak. Hah! Aslında NATO’nun istediği de bu: Türkiye üzerinden Rusya’yı köşeye sıkıştırsınlar ve Türkiye’yi kendi yanlarına çeksinler. Türkiye’nin iç siyasetinde bu durum önemli çalkantılara sebeb olacaktır. NATO Türkiye’yi kendi yanına aldıktan sonra DSÖ, iklim üzerinden, siber sistemler üzerinden büsbütün işgal etmek isteyecektir.
Eğer buna karşı çıkacak olursak, bu sefer, hem Rusya hem de NATO’nun makası içinde ezilmeye çalışacağız. Kimse ağlamasın ya da zafer müzikleri söylemesin. Bize hayır üzere gelen şeylerde şer, şer üzere gelen şeylerde Allah hayır murat etmiş olabilir.
Bu zahmetli durum tahminen aklımızı başımıza getirebilir. Unutmayalım ki, gecenin en karanlık anı, aydınlığa en yakın olduğu vakittir. Allah’ın ipine tutunmaktan diğer bir dermanımız yok. Yoksa çok lakin çok ağır bir bedel ödeyeceğiz.
İsveç ve Finlandiya’nın kelamına inanmayın. Ankara mutabakatından bu yana hâlâ AB’nin kapısında bekletiliyoruz. Verdikleri hangi kelamda durdular. Ankara muahedesi AB daha AET iken 12 Eylül 1963’te imzalandı. Kimse çıkıp, mutabakat metninde yazılı olmayan zımnî hususlar falan var diye ahkam kesmesin. Yazılı olana uymayan yazısız olana mı uyacak!
Finlandiya Cumhurbaşkanı Sauli Niinistö, Türkiye’nin iadesini istediği bireyler hakkında yargının kararını vermiş olduğunu ve hükümetin buna müdahale edemeyeceğini söylemiş. Batı, kendi öz evladını öteleyip, evlatlık pozisyonundaki birini tercih etmez.
Türkiye’nin süreç içinde VETO’sunun da işe yarayacağını sanmıyorum. Sonunda gerekirse bizi örgütten atarlar lakin değişen bir şey olmaz. Aslında iktidar değişir yeniden alırlar.
Sonuçta Türkiye’ye muhtaçlıkları var. Hani, Apo üzere envanterden düşülecek birileri varsa da onu da koşullu olarak teslim ederler. Aslında daha sonra bir genel af çıkacaksa, o da çıkar. Ya da yargılanıp beraat eder. Ne bileyim ben, demokrasilerde deva tükenmez. Bakarsınız iade etmeye karar verdikleri CoVID’den ölür, lakin adam diğer bir ülkede diğer bir kimlikle yaşamaya devam eder. Olur bu türlü hadiseler. Bunlar İkiz kulelere çarpan uçağın pilot kabinindeki teröristin pasaportunu sapa sağlam yıkılan kulelerin enkazı ortasında bulan adamlar. Nasıl olsa dünya bu haberleri yiyor..
Hatırlatalım AET 1958’de kuruldu. Daha evvel demir-çelik, kömür, atom gücü birliği üzere birlikler vardı. Topluluğa üyelik müracaatımız bu birliğin kuruluşundan 1 yıl sonra 1959’da gerçekleşti. Müzakereler için ortak komiteler kuruldu. 12 Eylül 1963’te Ankara mutabakatı imzalandı. 2023’te 60 yıl olacak bekliyoruz, AB’ye girmek için.
Avrupa Tek Senedi 1986’da İngiltere, Belçika, Fransa, Hollanda, İrlanda, İspanya, Lüksemburg, Portekiz, Almanya, Fransa tarafından imzalandı. Aslında AET’yi kuran 6 ülkeydi. Almanya, Belçika, Fransa, Hollanda, İtalya ve Lüksemburg. Bugün AB’nin 27 üyesi var fakat ortalarında Türkiye yok. Haydi bakalım, o iki ülke NATO’ya girdi. Siz artık belgeleri gönderin ve yanıt bekleyin.. Sahi FETÖ için ABD’ye gönderdiğiniz evrakların akıbeti ne oldu. Ya da Fehriye Erdal için Belçika’ya gönderdiğiniz evrakların akıbeti ne oldu! Sonuç bugünden muhakkak değil mi!
Ankara artık Avrasya, Moskova – Pekin çizgisinden NATO çizgisine kaydı. Artık Ukrayna’da ABD’nin yanındayız. Ankara Baltıklarda Rusya’nın önünü kesen bir plana takviye veriyorsa, o vakit Hazar’da kim kimin önünü kesiyor, ona bakalım. Suriye topraklarında NATO, ABD, İngiltere, İsrail karşısında Rusya ve İran’ın atacağı adımlara bakalım. Bundan sonra Finlandiya ve İsveç’le bu mevzuda olacak olan Belçika ile Fehriye Erdal konusunda olandan, ya da ABD ile Pensilvanya konusunda yaşanandan çok da farklı olmayacak. Bakalım, Türkiye Çin’e karşı Doğu Türkistan konusunda nasıl bir siyaset izleyecek. Yunanistan’ın Ege ve Kıbrıs siyasetinde bir değişiklik olacak mı? Birtakım kapıları açmamanız gerekirdi. Şişenin kapağını açtınız ve cin kaçtı. Ve kriz cinlerinin hepsini başımıza topladık. Bakın, bu cinleri toplamak güç değil, fakat dağıtmak zordur.
Bu ortada Londra’da Mursi ile ilgili bir anma toplantısı yapılmış, lakin hiçbir resmi kişi katılmamış. Bu da Mısır’la alakalar konusunda Sisi idaresi ile bağlantıların yumuşatılması manasına mı geliyor yoksa. “One Minute”den Rabia’ya, oradan bugünlere siyasetimizin evrildiği nokta! Bakalım bu süreçte Suriye’de, Esad idaresinde bir değişiklik olacak mı? Lübnan’dan sonra sıra kimde! Sanırım bunun için İsrail’de yaşanan siyasi krizin sonuçlanması gerek. Sahi, batılıların kehanetleri ne diyordu! Bakalım The Economist yeni sayısında kapakta ne haber verecek!? Yeni dünya nizamı için artık bu noktada nasıl bir adım gelecek bu doruğun ardından! Batılılar çok rahat. İktidar değişikliği olacaksa, alternatifi de hazır. “Sıra bana gelsin” diye bekleyen, batıya selam gönderip duran birileri var. Batılılar için “giden masraf, nasıl olsa gelen de bizdendir” rahatlığı var, “ölen ölür, kalan sağlar bizimdir” hesabı.. Yani “gelen ağam, giden paşam” hesabı.
Neyse bu süreçte, bunlar oluyorsa, herhalde, borç ertelemesi ya da yeni kredi, birtakım satışlar konusunda birtakım rahatlamalar olabilir. En azından bayramı biraz olsun sakin geçirebilir miyiz, bilmiyorum. Fakat bayram sonrası ne olacağını bilemem.. 15 Temmuz’u bir bekleyelim.”
Dilipak’tan AKP’yi kızdıracak NATO değerlendirmesi: Çok ama çok ağır bir bedel ödeyeceğiz
