Netflix’in Ay Üretim imzalı 8 kısımdan oluşan yeni dizisi Kuş Uçuşu yalnızca medyayı değil, farklı jenerasyonları da birbirine kırdıran içeriğiyle epeyce ses getirdi. Senaryosu Meriç Acemi’ye ilişkin olan üretimin direktör koltuğunda Deniz Yorulmazer oturuyor, başrollerini ise Birce Akalay, Miray Daner, İbrahim Çelikkol, Burak Yamantürk ve İrem Sak paylaşıyorlar.
İNSANLARIN DEĞİL HABERİN PEŞİNDEN KOŞ
Aslı, haberciliği arama motorlarının olmadığı vakitlerde araştırarak öğrenen, Y nesli temsili duayen haber spikeri Lale Kıran’ın hayranıdır. Bayanlar tuvaletinde onunla müsabakayı bir formda başarır lakin hiç beklemediği bir nasihat alır. Z jenerasyonuna mahsus bir özgüvenle bu nasihatten bir öğreti çıkarmak yerine Lale’ye bilenir ve ondan intikam almayı tercih eder.
Nisan ayında Amerika’da vizyona giren ve düzenbazlarla dolu bir sinema stüdyosunda her şeyi alt etmeye çalışan genç bir asistanı husus alan Swimming with Sharks’ı anımsatan Kuş Uçuşu’nun en kıymetli noktalarından biri, kuşaklararası farklılığı en hileye açık dallardan biri olan “medya” üzerinden ele alması… Lakin her şey bir jenerasyon sorunu mu? Doğal ki değil… İmal ilhamını nesilleri birbirine düşüren çatışmalardan alsa da, Aslı karakterinin çığrından çıkan hırsı ve manipülasyon yeteneği diziyi apayrı bir kıyıya çıkarıyor. Ve tam da bu noktada derin bir nefes alıp bariz bir kişilik sıkıntısını, Z jenerasyonuna mal etmek ortasındaki – epey kalın – çizgide durmak gerekiyor.
Kuş Uçuşu’nun bir başka açısı da eski jenerasyonların hakimiyetindeki klâsik medyanın çaptan düşüşüyle ilişkili olarak yıllarını bu mesleğe vermiş bireylerin değişen şartlara ne derece adapte olabildiğini; olamadıkları noktada ise karşı karşıya kaldıkları tehditleri ele alması… Bunu da hudutlarını bilmeyen, teknolojinin ona sağladığı imkanlardan sonsuz yararlanan, tıpkı üretimin ismi üzere kısa yoldan maksadına varmaya çalışan ve vardığında bile kendini bir türlü memnun hissedemeyen yeni jenerasyonun refleksleri üzerinden görüyoruz. İşte üretimin izleyiciyle yakaladığı en değerli bağ da karakterlerin gerek ilişkin olduğu kuşağa, gerekse de kişiliğine has bug’larını izleyicinin gözleri önüne sermekten çekinmemesi. Her karakterin kendine has zayıflığı var ve kişi ne kadar güçlenirse bu zafiyetler daha da sertleşerek kendi geleceğini bile tehdit eder duruma geliyor. Üretimin başından itibaren Nejat İşler’in sesinden dinlediğimiz kuş – aslan metaforu da aslında bu süreci özetleyen zımnî bir omurga niteliğinde… Üzerine gelişen olaylar, vakit zaman mantıkla çelişen ve daima dört ayak üzerine düşen bir akış izlese de sonuçta vermek istediği bildirisi – gerçek dışılıklarına karşın – verebilen sürükleyici bir dizi izliyoruz.
ASLI “GİBİDİR” LALE “GERÇEKTİR”
Dizinin açık orta taşıyıcı kolonu, Lale Kıran olarak izlediğimiz Birce Akalay. O denli doğal ve güçlü bir oyunculuk ortaya koyuyor ki bu prensiplerine bağlı, disiplinli, duayen haberci Lale’nin hala bir yerlerde yaşıyor olduğuna inanabiliriz. Aslı karakteriyle karşımıza çıkan Miray Daner ise kendinden isteneni muvaffakiyetle yerine getiriyor ve yalnızca taşıdığı karakterin değil, temsil ettiği jenerasyonun da yargılanmasında değerli bir rol oynuyor. İbrahim Çelikkol, Lale’nin gerisindeki görünmez güç Kenan karakteri için son derece âlâ seçilmiş bir isim. Hala kısımları devam eden Aslında Özgürsün’de olduğu üzere Burak Yamantürk’ü emsal prototipteki bir eş rolünde görüyoruz. Çünkü kendisinin çok daha keskin, köşeli oyunculuklar içeren rolleri hak ettiğini söylemek gerek. İrem Sak’ı her ne kadar daha gülümseten rollerde görmeye alışsak da dramın yüzüne yakıştığını çok söylemek mümkün. Tahminen de potansiyelini biraz da bu alanda zorlamasının vakti çoktan gelmiştir. Bir Başkadır’daki psikolog rolüyle hafızalarımıza kazınan Defne Kayalar ise medyada çalışan, tırnaklı bir üst seviye bayan sembolistiği olarak epeyce başarılı bir iş çıkarıyor.
SEKTÖR DRAMALARI ARTIŞTA
Yabancı izleyiciler tarafından da Kuş Uçuşu, içerik açısından alışılmış Türk üretimlerinin dışında bir örnek olarak gösteriliyor ve olumlu tenkitler topluyor. Bilhassa son yıllarda birçok ülke medya, siyaset, hukuk üzere dallarda gerçek nüveler taşıyan dramalar üretmeye büyük efor harcıyor. Bunda hiç elbet ki iş hayatından gelen kesitin, izleyicinin değerli bir kısmını oluşturmasında büyük hissesi var. Haliyle de izleyici profili yükseldikçe daha akıllı, inceliklerle dizayn edilmiş, gerçekle bağ kuran üretimlere muhtaçlık duyuluyor. Bu da Kuş Uçuşu’nu, medya üzere çok kıymetli ve tartışmalı bir kesimin etrafında şekillenmesi ismine kıymetli bir proje haline getiriyor. Lakin izleyici, bu tıp çevrili alanlarda daha derine inmek istiyor, o dünyanın içindeki tüm ayrıntıları gerçek hayatla kıyaslayarak izliyor. Bu da gerçek hayattan ilham alarak yaratılmış üretimlerin en değerli rekabet gücünü oluşturuyor. Kıssa ne kadar çok gerçeğe yakın işlenmişse, izleyicinin empati düzeyi ve buna bağlı olarak ilgisi artıyor. Bu manada Kuş Uçuşu, her entrikası muvaffakiyetle sonuçlanan Aslı karakteri üzere medyayı da daha boyutlu ve gerçekçi işleyebilseydi, inançlı alanından biraz daha uzaklaşacak ve kıssasıyla de çarpıcı bir tesir bırakabilecekti.
Yine de üretim, hakkı yenmiş bir nesille her şeyi kendinde hak gören bir öbür neslin çatışması üzerinden iç sesimizi okuyor ve Akalay’ın varlığına tartışmasız inandırdığı Lale karakteri için akıllara *Füruğ Ferruhzad’ın bir şiirinin son dizesini getiriyor :
“Kuş ölür, sen uçuşu hatırla.”
Elçin Demiröz